Özet:

İnsanoğlunun kuşaktan kuşağa devam eden tarihi mirasları olarak bilinen mitler, gelecek olayları anlatan hikâye, insanın beş sezgisini, gizli kaos şeklini betimleyen olağanüstü dil, sezgi görüntüleri ile bilinçli düşünce dili arasındaki boşluğu doldurur ve kabilenin, milletin, halkın öz bilgisinin temeli olarak bilinir. Bu çalışmada, Atilla İlhan ile Mağcan Cumabayev’in şiirlerinde Güneş ve Ateş kavramlarına mitik açıdan incelenecektir. Kendi yorumları ile güneşin ve ateşin kültürel kodu olan mitik unsurları çağdaş edebiyata ilettiği görülmüştür. Aşk, kahraman, kendini bulma, gelecek nesillere öğüt verme, vatan ve bunun gibi birkaç konularda işlenen eserlerinden yola çıkarak şiirdeki güneşin ve ateşin önemini, eskilerden kalan tanrı-güneş, tanrı-ateş mitlerine başvurulmuştur.

Anahtar Kelimeler: