Abstract:

Amaç: İlk kez gönüllü sağlık çalışanları arasında görülen ve günümüzde büyük bir sorun olduğu bilinen Tükenme (Burnout) Sendromu, en kapsamlı olarak Maslach ve Jackson tarafından; Duygusal tükenmişlik, depersonalizasyon, bireysel beceri ve başarıda azalma olarak tanımlanmıştır. Bu çalışmanın amacı, tıpta uzmanlık eğitimi alan asistan doktorlardaki Tükenme Sendromu’nu ve etkileyen etmenleri değerlendirmektir. Yöntem: Çalışmamıza katılan 52 (30 erkek, 22 kadın) asistan doktora (yaş ortalaması 27.51+2.63) Tükenme Sendromu’nun üç boyutunu değerlendiren üç alt ölçeği (duygusal tükenme, depersonalizasyon ve bireysel başarı alt ölçekleri) içeren Maslach Burnout Envanteri’ndeki 32 soruluk anket uygulandı. Sonuçlar, düşük, orta ve yüksek düzey olarak değerlendirildi. Veriler ki-kare testi ve Spearman korelasyon analizi ile değerlendirildi. Bulgular: Ankete katılanların 41’inin (%78,9) kirada, 11’inin (%21,1) kendi evinde oturduğu, ortalama çalışma saatlerinin 231,34+21.23 saat/ay olduğu ve sadece 40 (%76.9)’ının yıllık izin kullandığı saptanmıştır. Duygusal tükenilmişlik alt ölçeği ankete katılanları 35’inde (%67,31) yüksek, 17’sinde (%32,7) orta düzeyde, depersonalizasyon alt ölçeği 27’sinde (%51,9) yüksek, 25’inde (%48,1) orta düzeyde, bireysel başarı alt ölçeği 33’ünde (%63,5) yüksek, 9’unda (%17,3) orta, 10’unda (%19,2) düşük düzeyde saptanmış olup bulgular cinsiyet, yıllık gelir düzeyi ve ev sahibi olup olmamaya göre farklılıklar göstermemekte idi. Yıllık izinlerini kullanamayan ve çalışma saatleri fazla olanlarda duygusal tükenme ile depersonalizasyon oranlarının daha yüksek olduğu gözlenmiştir. Sonuç: İzin kullanamayan ve çalışma süreleri uzun olan uzmanlık öğrencilerinde Tükenme Sendromu sık görülür.

Keywords: