Görüntüleme
29
İndirme
8
Sinema çalışmalarında incelediğimiz filmleri birtakım felsefi metinlerle ilişkiye sokarken büyük bir özen ve özveriyle hareket etmemiz gerekir. Çünkü bazı durumlarda görülebilmektedir ki, bu felsefi metinlerde ortaya konulmuş olan düşünceler, elimizdeki görsel malzemenin yaratılma sürecinde dikkate alınmış olsa da, asli içeriğinden uzaklaştırılmıştır. Üstelik daha da sakıncalı olanı, kimi filmlerde bu metinlerle ilişkilendirilebilecek bir imgeler yığınını kullanmanın amacı olguda apaçık görünen gerçekleri görünmez kılmak olabilir. Söz konusu filmler üzerine yapılan pek çok çalışmada ise, filmde felsefi bir düşüncenin çarpıtılma ve bozulmasına sessiz kalındığına tanık olmuşuzdur. Burada ise, yalnızca yönetmenin çıkarı kollanmaz yönetmenin kendince gösterdiği ipuçlarından yola çıkıp kendisine işaret edilmiş olan metinlerle ilişkiye sokan eleştirmen de kendi çıkarını düşünerek hareket eder. Her iki taraf da -örtük biçimde de olsa- derin bir düşünce dile getirdikleri iddiasındadır ama bu düşüncelerin olgunun gerçekliğiyle, yaşamın kendisiyle bağı kopmuştur. Bu bağlamda, çalışmamızda, birtakım felsefi metinlerin yalnızca tek bir boyutuyla ele alındığını ve böylece eğilip büküldüğünü gözlemleyebileceğimiz bazı film örneklerini inceleyeceğiz. İnceleyeceğimiz örnekler, filmlerinin ardında hep derin bir anlamın aranmasının artık bir alışkanlığa dönüştüğü Zeki Demirkubuz ve Reha Erdem’e ait olacaktır. Onların filmlerinde gözlemleyebileceğimiz, insanın kötücüllüğüne, usdışı ve içgüdüsel bir varlık oluşuna ilişkin vurguya, söz konusu filmlerin ilişkilendirildiği metinlerde ne şekilde yer verildiğini göz önünde bulundurmamız önemlidir. Çünkü insanı salt aşağılık yönleriyle ele almak ve bunda bir derinlik bulmak, sonunda insanın uğradığı haksızlığın meşrulaştırılmasına zemin hazırlar. Kendimizde derinlik gördüğümüz böyle bir an, egemenlerin çıkarlarıyla da örtüştüğümüz andır. Bir düşüncenin yalnızca tek bir yanını vurgulamak, bu düşüncenin özsel yanından ziyade yalnızca işimize gelen yanını dikkate aldığımıza ilişkin bir kuşku doğuracaktır. Bu kuşkuyu savuşturacak olan ise, gerek görsel malzemenin oluşturulmasında gerekse bu malzemenin yorumlanmasında tümüyle dürüst bir doğrultuda hareket etmek olacaktır. Bu dürüstlük, bizim çıkarımıza aykırı olabilir ama geçerliliği daha kesindir.
We need to act with great care and devotion while linking the films we study in the cinema with a number of philosophical texts. For in some cases it can be seen that the thoughts presented in these philosophical texts, though taken into account in the process of creation of the visual material we have, have been removed from its original content. Furthermore, the more disadvantaged, the purpose of using a multitude of images that can be associated with these texts in some films may be to make the facts that appear obvious in the fact invisible. In many studies on these films, we have witnessed that a philosophical thought in the film is silent and distorted. Here, however, not only the interests of the director are guarded; the critic who goes out of the clues that the director himself shows and relates to the texts that have been marked to him also acts by thinking about his own interests. Both sides are in the claim that they have expressed a deep thought – even if covered – but these thoughts have broken their connection with the reality of the fact, with the life itself. In this context, in our study, we will look at some film examples in which we can observe that a number of philosophical texts are addressed with only one dimension and thus incline and swallow. The examples we will review will belong to the Intelligent Demirkubuz and Reha Erdem, where the search for a deep meaning behind their films is now a habit. It is important that we take into account the emphasis that we can observe in their films, on the malignity of man, on the formation of an inexorable and intuitive being, how the texts in which the films are linked are placed. Because dealing with man with his purely evil aspects and finding a depth in it prepares the ground for the legitimation of the injustice that man has suffered in the end. This is the moment in which we see the depths of ourselves, the moment in which we are associated with the interests of the rulers. To emphasize only one side of a thought will raise a doubt that we are taking into account only the side that comes to our business rather than the very side of that thought. The one who will dissolve this doubt, if necessary in the creation of the visual material, will act in a completely honest direction in the interpretation of this material. This honesty may be contrary to our interests, but its validity is more certain.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
