Abstract:

Rusya, Çar I. Petro’dan itibaren güçlü bir devlet olabilmek için sıcak denizlere ulaşabilme ve Balkanlara yayılma siyaseti izlemiştir. I. Petro’dan sonra Rus tahtına çıkan halefleri de aynı siyaseti benimsemişlerdir. Rusların bu amaçlarına ulaşabilmeleri için Osmanlı Devleti’nin yıkılması ve onun sahibi olduğu boğazlar ile Balkanları ele geçirmeleri gerekmektedir. Bu nedenle XVIII. yüzyılın sonlarından itibaren Rusya’nın hedefinde Osmanlı Devleti vardır. Rusya, bu amacına ulaşabilmek için farklı politikalar benimsemiştir. Çariçe II. Katerina 1782’de I. Petro’nun ortaya koyduğu hedeflere ulaşabilmek için Grek Projesi’ni uygulamaya koymuş, ancak tam bir netice alamamıştır. XIX. yüzyılın ortalarından itibaren ise Rusya, Slav kökenli Balkan uluslarını kendi hakimiyetine alabilmek için Panslavist bir politika takip etmiştir. Bu politikanın bir sonucu olarak 1870’lerden sonra Balkan ulusları arasında yoğun bir isyan ve fesat hareketi başlamıştır. 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı’nın sonucunda ise bazı Slav kökenli Balkan ulusları bağımsızlıklarını kazanmıştır. Biz bu çalışmamızda, Rusya’nın Panslavist politikasını izah ettikten sonra, Eflak, Boğdan, Sırbistan, Karadağ, Bosna-Hersek, Arnavutluk ile Bulgaristan ahvali hakkında ve Rusların buralarda çevirdikleri entrikalara ve besledikleri emellere dair yazarı belli olmayan bir layihanın içeriğinden söz edeceğiz.

Keywords: