Görüntüleme
16
İndirme
2
Bahâîlik, 19. yüzyılın sonlarında İran’da Mirza Hüseyin Ali (ö. 1309/1892) tarafından kurulan, görüşleri itibariyle İslâm kültürüne dayanan ancak Müslümanların genel çoğunluğuna göre batıl kabul edilen bir mezheptir. Bahâîlik, Şîa içinde doğan Bâbîlik ile başlamış, Mirza Hüseyin Ali’nin büyük oğlu Abbas Efendi ile şekillenmiş, Şevki Efendi ile dünyaya yayılarak günümüze kadar varlığını devam ettirmiştir. Bu hareket, propagandalar yoluyla Cumhuriyetin ilk dönemlerinden itibaren özellikle de 1945 ve sonrasında Türkiye’de yayılmıştır. Osman Nuri Ergin, Bahâîlik propagandasının yaygın şekilde yapıldığı dönemde Müslüman Türk halkını, özellikle de gençliğini, onların zararlı düşüncesinden korumak amacıyla araştırmalar yapan ve Bahâîliğin bir din olup olmadığını ele alan aydın bir mütefekkirdir. Onun araştırmaları Sebîlürreşâd mecmuasında “Sapık Fırkalar: Bahâîliğin İçyüzü” başlığıyla makale şeklinde yayımlanmıştır. Mezhepler Tarihçisi olmamasına rağmen Ergin’in, Bahâîlere yönelik yaptığı çalışmalar birçok açıdan önem arz etmektedir. Dolayısıyla bu çalışmada, Ergin’in Bahâîliğe yönelik değerlendirmeleri ele alınmıştır. Ergin’in araştırmalarında Bahâîliğin bir din olmadığı ancak batıl ve sapık bir tarikat olduğu sonucuna ulaştığı görülmüştür.
Bahaism is a sect founded by Mirza Hussein Ali (d. 1309/1892) in Iran at the end of the 19th century, based on Islamic culture in terms of views, but considered superstitious by the general majority of Muslims. Bahaism started with Babism born in Shia, was shaped by Abbas Efendi, eldest son of Mirza Hussein Ali, and continued its existence until today by spreading to the world with Shawqı Efendi. This movement, spread through propaganda, especially in Turkey from the first periods of the Republic, in 1945 and later. Osman Nuri Ergin is an enlightened thinker who made researches to protect the Muslim Turkish people, especially the youth, from their harmful thoughts during the period when Bahá’í propaganda was widespread, and discussed whether Bahá’í was a religion or not. His researches were published in the form of an article in the journal Sebīlürresād, with the title “Perverted Sects: The Inside of Bahá’í Faith.” Although he is not a historian of sects, Ergin’s studies on Bahá’ís are important in many respects. Therefore, in this study, Ergin’s evaluations of Bahaism are discussed. In Ergin’s research, it was seen that Baha’i was not a religion, but a superstitious and perverted sect.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
