Atıf Sayısı
5
Görüntüleme
28
İndirme
2
Değişim her ne kadar tüm örgütler açısından kaçınılmaz bir olgu olsa da, bu örgütlerde çalışan bireylerin değişime uyum göstermeleri başlı başına zorlu bir süreç olmaktadır. Çalışanların örgütlerine ve/veya çalışma alanlarına yönelik olan ortaya çıkan değişime direnç göstermeleri, bu sürecin ilk etabını teşkil ederken, bu direncin, bireylerin örgüte ve/veya işe yönelik tutumlarını etkileyen bir duruma dönüşmesi mümkündür. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de yükseköğretim kurumlarında çalışan akademisyenlerin, değişime karşı dirençlerinin, yaratıcı davranışları üzerindeki etkisini analiz etmektir. Bu sebeple, çalışmada 115 akademisyenden oluşan bir örneklem üzerinde nicel bir çalışma gerçekleştirilmiş ve değişime direncin teorik kapsamda belirlenen farklı boyutlarının, akademisyenlerin yaratıcılık düzeylerini olumsuz etkilediği tespit edilmiştir. Çalışmada, katılımcıların stres düzeylerinin, değişime direnç ve yaratıcılık arasında öne sürülen bu ilişki üzerinde tam aracı rolü üstlendiği de tespit edilmiştir. Bu durumda, değişime karşı direncin katılımcıların stres seviyesini artırarak yaratıcılığı azalttığını ve ayrıca yeni teori-yöntem-uygulama bulması beklenen bu meslek grubundaki çalışanların bu süreçten olumsuz etkilendiğini söylemek mümkündür
Although change is inevitable for all organizations, adapting individuals working in these organizations to change is a very difficult process. While workers’ resistance to developing changes towards their organizations and/or work areas is the first stage of this process, it is possible that this resistance becomes a situation that affects individuals’ attitudes towards the organization and/or work. The aim of this study is to analyze the impact of academics working in higher education institutions in Turkey, their resistance to change, on their creative behavior. Therefore, the study conducted a quantitative study on a sample of 115 academics and found that the different dimensions of resistance to change determined in theoretical scope have a negative impact on academic levels of creativity. The study also found that the stress levels of participants play a full instrumental role on this relationship that is promoted between change resistance and creativity. In this case, it is possible to say that the resistance to change has reduced creativity by increasing the stress levels of participants and also the employees in this professional group, which are expected to find new theory-methode-application, are negatively affected by this process.
Although the change is inevitable for all organizations, adapting to this change is a completely difficult process for the employees. While the employees’ resistance to change, which occurs in their organizations and/or occupations, becomes the first step of this process, this resistance might transform a state that affects their attitudes towards their organizations and/or jobs. The purpose of current study is to analyze the impact of the resistance to change on creative behavior of academicians working in higher education institutions in Turkey. Thus, a quantitative study was conducted on a sample of 115 academicians and it was found that all theoretically identified dimensions of resistance to change negatively affects the academicians’ creativity. In the study, it was also revealed that the respondents’ stress level fully mediate the proposed link between resistance to change and creativity. In this case, it can be stated that the resistance to change decreases the creativity by increasing the respondents’ stress level and also, employees in this occupational group, which is expected to find new theory-method-application are negatively affected
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
