Views
387
Downloands
1
Ölüleri defin geleneği insanlık tarihi kadar eskilere dayanır. İlk insan ve ilk peygamber Hz. Âdem ile başlayan insanlık tarihi boyunca ve İslam’da, vefat eden insanların tekrar dirilmek üzere toprağa verildiği bilinen bir gerçektir. İnsanlar zamanla tevhid inancından sapmış olsalar ve ölen kişiler değişik muamelelere tabi tutulsalar bile, ağırlıklı olarak ölülerin defin geleneği ağır basmıştır. Türkler İslâmiyet’i kabul ettikten sora eski geleneklerinden bazılarını korudukları gibi, kurgan denilen anıt mezar ile balbal adını verdikleri mezar taşı geleneğini değişik bir şekilde devam ettirmişlerdir. Kurgan yerini türbe ve kümbetlere bırakırken, balbalların da yerini de şahideler almıştır. Ölülerin defnedildiği yer için sin, gömüt, kabir gibi tabirler kullanılırken Müslüman Türkler mezarlık ve mezar tabirlerini kullanmışlar ve bir nevi insanlara ölümü hatırlamak için kabir ziyaretini teşvik ederek Hadis-i Şerifin sırrına masadak olmuşlardır. Bununla da kalmamış mezar taşlarına yazdıkları birbirinden güzel sözlerle ziyarete gelen insanları ikaz ve irşad etme görevine vefatlarından sonra da devam etmişlerdir. Mezar taşı kitabelerine yazılan sözler, bazen ölüm gerçeğini hatırlatan bir ayet, bazen bir hadis-i şerif, bazen de büyük zatlardan alınmış ibretli sözlerdir. Bunun ilk güzel örneklerini Ahlat’ta vermişlerdir. Daha sonra fetihlerle Anadolu sathına yayılarak, bir taraftan yaptıkları her türlü mimari eserle Anadolu’nun bağrına damgalarını vururlarken diğer taraftan türbe, kümbet, sandukalı ve şahideli mezar taşları ile geleneklerini devam ettirmişlerdir. Bu çalışmada tarihi mezar taşı kitabelerine nakşedilmiş, ayet, hadis ve birbirinden güzel ve ibret verici sözlerden bazı tespit edilmiş örneklerin okuyucuların nazarına sunulması amaçlanmaktadır.
The tradition of defining the dead is based on the ancient history of mankind. The first man and the first prophet. It is a known fact throughout the history of mankind beginning with Adam and in Islam that the dead are given to the earth to resurrection. Though people have been deprived of the faith of Tevhid over time, and even if the dead are subjected to different treatments, the defined tradition of the dead is mostly heavy. As the Turks have preserved some of their ancient traditions from accepting Islam, they have continued in a different way the cemetery stone tradition they have given the name Balbal and the memorial cemetery called Kurgan. When the Kurgan left his place to turbines and clusters, he also took the place of the balls. While the places where the dead were buried were used as the sin, the funeral, the tomb; Muslim Turks used the tomb and the tomb and encouraged a visit to the tomb to remind people of the death, they were on the table to the secret of the Hadis-i Sheriff. And they did not leave them, and they did not leave them, and they did not leave them, and they did not leave them, and they did not leave them, and they did not leave them, and they did not leave them. The words written in the grave stone books are sometimes a verse that reminds the truth of death, sometimes a hadith-i sheriff, and sometimes the signs taken from great subjects. They gave the first good examples of this in Ahlat. Then they spread with conquests to the Anadolu sath, on the one hand they shot their signs to the end of the Anadolu with all kinds of architectural works they did; on the other hand they continued their traditions with turbine, cement, sandwich and witnessed tomb stones. In this study, it is intended to present to the readers of the historic grave stone books, the verses, the hadith and some of the found examples of beautiful and indicative words.
Field : İlahiyat
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
