Özet:

Bu çalışma, Nuri Bilge Ceylan’ın Ahlat Ağacı filmini merkez-taşra ve değişen taşra anlayışı perspektifinden incelemeyi hedeflemektedir. Filmde, aile, baba-oğul ilişkileri merkez ve taşra sorunsalı bağlamında incelenmiştir. Film, Türkiye’nin son dönemde sahip olduğu toplumsal yapıyla ilgili önemli fikirler öne sürmektedir. Bu çalışmada; Şerif Mardin’in Merkez-Çevre kavramsallaştırması ve Tanıl Bora’nın Taşraya Bakmak serisinde ortaya koyduğu değişen taşra algısı perspektifi kullanılacaktır. Filmde sıkça vurgulanan taşra kavramının, yönetmenin diğer filmleriyle oluşturduğu ortaklık, Türkiye’nin değişen taşra algısıyla birlikte düşünülerek toplumsal ve sinematografik açıdan fikirler üretilecektir. Bu çalışmada, Taşranın kültürel olanaklılıklarına ve sınırlılıklarına bakılarak filmin bugünün Türkiye’siyle ilgili neler söylediğinin üzerinde durulacaktır. Film çözümlemesi yönteminde ise; filmin metni kadar sinematografik üslubuna odaklanarak sinematografik fikirin üretilmesi ile ilgili çıkarımlarda bulunulması hedeflenmektedir. Bu bağlamda, Ahlat Ağacı, Kuyu gibi meteforlar ve özel sahnelere eşlik eden aydınlatma ve ışık üzerinde de durulacaktır. Çünkü bu meteforlar sinemaya ve Türkiye’ye dair pek çok önemli kodu içermektedir.

Anahtar Kelimeler: