Özet:

Bu makalede, Türk Yükseköğretim etik mevzuatının hukuki değerlendirmesi yapılmaktadır. Çalışma dogmatik hukuk alanı ile sınırlı olup, konunun felsefi, sosyolojik ya da tarihsel boyutu ele alınmamaktadır. Etik hukukunun maddi konusu üzerinde durulmamakta, Yükseköğretim alanındaki etik mevzuatı biçimsel olarak, hukuki değerlendirmeye tabi tutulmaktadır. Makalede öncelikle, etik ve hukuk ilişkisi üzerinde durulmaktadır. Bu kapsamda ahlak kuralları ile etik hukukunun farkı açıklandığı gibi etik hukukunun hukuk kuralları arasındaki yeri de değerlendirilmektedir. Bu başlık altında, etik hukukunun uluslararası boyutuna değinilerek, etik hukukunun belli mesleklere yönelik ortak davranış kodları geliştirme çabası olduğu ortaya konulmaktadır. Makalede ikinci olarak, Türkiye’de etik hukukunun genel durumu açıklanmaktadır. Bu kapsamda, yasama, yürütme ve yargı organlarına ilişkin etik davranış kurallarına ilişkin düzenlemeler genel olarak değerlendirilmektedir. Daha sonra, tüm kamu görevlileri bakımından özel etik kanunu olan 25/5/2004 tarih ve 5176 Sayılı “Kamu Görevlileri Etik Kurulu Kurulması Ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun” incelenmektedir. Makalede üçüncü olarak, Türk Yükseköğretim mevzuatında etik kurallar incelenmektedir. Etik kurallar 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu kapsamında, disiplin hukuku çerçevesinde düzenlenmiş, ayrıca Yükseköğretim Kurulu ile Üniversitelerarası Kurul’a yönetmelikle etik kuralları belirleme yetkisi verilmiştir. Sonuç olarak, yükseköğretim alanında etik kuralların kamu görevlilerine ilişkin genel düzenleme dışında tutulduğu, 2547 sayılı kanun kapsamında disiplin hukuku çerçevesinde düzenlendiği görülmektedir. Ancak, düzenlemelerin daha çok bilimsel araştırma ve yayın etiği ile sınırlı kaldığı, eğitim ve öğretim, yönetim alanlarına ilişkin bütüncül yaklaşımla bir etik yönetmeliği çıkarılması gereği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: