Özet:

Refah devleti, İkinci Dünya Savaşı’ nın sona ermesiyle 1945’ lerden sonra ortaya çıkmış ve sosyal, ekonomik, kültürel birçok yönden gelişim gösteren, toplumda yaşayan bireylere sosyal refah hizmetleri sağlama hedefi olan devleti ifade etmektedir. Kavram olarak sanayi devrimine ve makineleşmaye dayanan, proleterya sınıfının hak ve özgürlüklerini savunma amacı olan refah devleti, özellikle Avrupa ülkelerinin kendine özgü oluşturduğu sosyal refah politikaları doğrultusunda şekil almıştır. Farklı refah rejimleri çalışmaları ise ilk olarak geniş ve kapsamlı anlamda Gosta Esping Andersen tarafından ortaya konulmuştur. Andersen tarafından meydana getirilen kategorize çalışmalarında refah rejimleri; Liberal refah rejimleri, Sosyal Demokrat refah rejimleri ve Muhafazakar- Korporatist refah rejimleri adı altında sınıflandırılmıştır. Sonrasında Andersen’ in yapmış olduğu sınıflandırmanın tam anlamıyla ülkelerin refah rejimine yönelik politikaları karşılamadığı ve yeni bir refah rejimine ihtiyaç olduğu iddia edilerek Andersen’ in yaptığı sınıflandırmada kendilerine yer bulamayan ülkelerin de içine alındığı Güney Avrupa refah rejimi ortaya atılmış ve Türkiye de bu sınıflandırılmanın içine dahil edilmiştir. Bu çalışma ile; refah devletinin ortaya çıkış süreci, özellikleri, modern çağda Avrupa ülkelerinin kendilerine özgü uygulamış oldukları sosyal politikalar doğrultusunda meydana gelen farklı refah rejimlerinin incelenmesi ve Türkiye’ nin bu sınıflandırma ekseninde hangi kategorizasyonda yer aldığının ve modern devlet sürecinde geçmişten günümüze uygulanan sosyal hizmet uygulamalarının ve sosyal politikaların hangi mihverde şekillendiğinin ortaya konulması amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: