Özet:

Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı irrigasyon aktivasyon tekniklerinin kök kanal dentin mikrosertliği üzerindeki etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma için 40 adet tek kanal ve köke sahip diş kullanıldı. Kök kanalları Flex Master sistemi kullanılarak 30.06 numaralı eğeye kadar şekillendirildi ve rastgele 4 gruba ayrıldı (n=10). Grup 1’de sodyum hipoklorit Er:YAG lazer (Preciso) ile aktive edildi. Grup 2’de foton-indüklü fotoakustik dalgalanma aktivasyon tekniği (PIPS) kullanıldı.  Grup 3’te ise EndoActivator ile sodyum hipokloritin aktivasyonu sağlandı. Geleneksel şırınga irrigasyon (GŞİ) yöntemi ise kontrol grubu olarak şeçildi (Grup 4). İrrigasyon aktivasyonu sonrası dişlerden yatay yönde kesit alındıktan sonra koronal, orta ve apikal üçlüye denk gelen bölgelerden kesitler seçildi ve kök kanal lümeninin 100 µm uzağındaki dentin, Vicker’s mikrosertlik testine tabi tutuldu.  Elde edilen verilere Kruskal-Wallis ve Wilcoxon-Signed Rank testi uygulandı. Bulgular: Gruplar arasında kök kanal dentin mikrosertliği açısından anlamlı farklılık bulunmamaktadır (P˃0.05). Her bir grup kendi içerisinde değerlendirildiğinde ise kontrol grubu hariç diğer gruplarda bölgeler arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmaktadır (P˂0.05). Sonuç: Bu çalışmada kullanılan irrigasyon aktivasyon yöntemlerinin kök kanal dentin mikrosertliği üzerinde olumsuz etkisi gözlenmemiştir. Anahtar kelimeler: EndoActivator, Er:YAG, Mikrosertlik, PIPS THE EFFECT OF DIFFERENT IRRIGATION ACTIVATION TECHNIQUES ON THE MICROHARDNESS OF ROOT CANAL DENTIN ABSTRACT Aim: The purpose of this study was to evaluate the efficiency of different irrigation activation techniques on the microhardness of root canal dentin. Material and Methods: A total of 40 single rooted human teeth were selected. Root canals were prepared by using FlexMaster system up to size 30.06 before being assigned randomly to four groups (n=10) according to final irrigation technique. Sodium hypochloride were activated using Er:YAG laser (group 1), Er:YAG laser using photon-initiated photoacoustic streaming (PIPS, group 2) and EndoActivator system (group 3). Conventional syringe irrigation (CSI) was selected as a control group (Group 4). After irrigation activation, roots were sectioned in slices and the fragment corresponding to the apical, middle and coronal third was submitted to Vicker’s microhardness test at depth of 100 µm. Data were analyzed statistically using Kruskal-Wallis and Wilcoxon-Signed Rank test. Results: There was no significant difference among the groups (P>0.05). Within the groups there was significant difference between root canal regions except CSI group (P˂0.05). Conclusion: According to our results, irrigation activation techniques did not alter microhardness of root canal dentin adversely. Keywords: EndoActivator, Er:YAG, Mikrohardness, PIPS

Anahtar Kelimeler: