Özet:

Bu çalışmanın amacı, elit erkek futbolcuların oyun pozisyonlarına göre aerobik kapasite ve toparlanma sürelerinin karşılaştırılmasıdır. Bu amaçla, Trabzonspor’da oynayan 24 profesyonel futbolcu çalışmaya gönüllü olarak katılmıştır. Oyun pozisyonlarına göre oyuncular; 3 kaleci yaş: 26,0 ± 2,64 yıl; boy: 188,8 ± 2,88 cm; vücut ağırlığı: 79,6 ± 5,13 kg , 8 defans oyuncusu yaş: 27,1 ± 2,69 yıl; boy: 183,5 ± 5,12 cm; vücut ağırlığı: 76,3 ± 3,06 kg , 8 orta saha oyuncusu yaş: 25,8 ± 1,64 yıl; boy: 178,5 ± 8,79 cm; vücut ağırlığı: 75 ± 7,63 kg ve 5 hücum oyuncusu yaş: 28,0 ± 1,87 yıl; boy: 181,8 ± 4,81 cm; vücut ağırlığı: 73,4 ± 3,78 kg olmak üzere dört farklı gruba ayrılmıştır. Futbolculara bir saha testi olan Yo-Yo aralıklı toparlanma seviye 1 Yo-Yo IR1 testi uygulanmış ve futbolcuların koşu mesafeleri, maksimal oksijen tüketimleri, maksimal kalp atım sayıları ve toparlanma süreleri oyun pozisyonlarına göre incelenmiştir. Gruplar arasındaki anlamlı farklılığı belirlemek için Kruskal Wallis-H testi kullanılmıştır. Test sonuçlarına göre; erkek futbolcuların oyun pozisyonlarına göre koşu mesafeleri, maksimal oksijen tüketim değerleri, maksimal kalp atım sayıları ve toparlanma süreleri arasında anlamlı bir farklılık p≤0,05 olduğu istatistiksel olarak elde edilmiştir. Gruplar arasındaki farklılıklar Mann Whitney-U analiz tekniği ile belirlenmiştir. Test sonuçlarına göre; orta saha oyuncuların koşu mesafesi 1987,5 ± 260,3m ve maksimal oksijen alımı değerlerinin 53,0 ± 2,17 ml/kg/dk diğer oyun pozisyonlarındaki oyunculardan daha yüksek olarak bulunmuştur. Kaleciler, diğer oyun pozisyonlarında oynayan oyunculardan daha düşük maksimal kalp atım değerlerine 179,3 ± 8,50 atım/dk sahipken, hücum oyuncuları ise diğer pozisyonlarda oynayan oyunculardan daha iyi toparlanma süresi değerlerine 3,38 ± 0,6 dk sahiptir. Sonuç olarak, elit seviyedeki erkek futbolcuların aerobik güç performansları ve toparlanma sürelerinin futboldaki oyun pozisyonlarına göre farklılaştığı istatistiksel olarak elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: