Özet:

Bu makalede, öncelikle “anlama”nın tanımını yaparak; “Kur’ân’ı Anlama” üzerinde duracağız. Kur’ân’da “anlama” fiilinin gerçekleştiği merkez, sanıldığının aksine, “beyin” değildir. Kur’ân’da “anlama”nın meydana geldiği merkezler; “القلب/kalb”, “اللب/lubb”, “الفؤاد/fu’âd”, “الصدر/sadr”, “النهى/nuhâ”,  “الحجر/hicr” gibi kelimelerle ifade edilmektedir. Çalışmamızda bu merkezlerin ne anlam ifade ettiklerini açıklayacağız. Daha sonra Kur’ân’da, “anlama, kavrama ve farkına varma”ya dâir; “الفقه/fıkh-التّفقُّه/tefakkuh”, “الفهم/fehm”, “الإدراك/idrâk”, “الشُّعُور/şu‘ûr”,  “الوَعْى/va‘y” gibi kelimeler hakkında özet bilgiler vereceğiz. Ayrıca söz konusu kelimelerin aralarındaki ince anlam ayrımlarını ortaya koymaya çalışacağız. “Düşünme” ile “anlama” kavramları birbirinden farklı kavramlar olmasına rağmen; Kur’ân’da geçen “düşünme” anlamındaki kelimeler, “anlama” ma‘nâsında; “anlama” ma‘nâsındaki kelimeler de “düşünme” anlamında Türkçeye çevrilmektedir. Bu yüzden kavram kargaşası meydana gelmektedir. Dolayısıyla bu kavram kargaşasını, bir nebzede olsa önleyebilmek için, zikri geçen kelimeler arasındaki ince anlam ayrımlarının bilinmesi lâzımdır. 

Anahtar Kelimeler: