Özet:

1990 ve 2000 Kuşağı şairleri, geçmişten aldıkları şiir mirasının tesiriyle Türk şirininin büyüklüğünün farkına vardıklarını ifade etmişler ve önceki dönemleri yer yer kabul veya red yoluyla kendi şiir anlayışlarını gerçekleştirmişlerdir. Nef’ibaşta olmak üzere Klasik edebiyatın eleştirişairleri, bu döneme tesir etse de modern şiirimizin başlangıcı olarak saydığımız Tanzimatedebiyatı şiiri, 1990 sonrası dönemin şiir algılarını yönlendirmede kaynak olarak kabul edilmelidir. Tanzimat’la başlayan şiirde “sorun”u olma anlayışı İkinci Yenicilerle devam edip 1990 ve 2000 Kuşağı şiirinin temel gerekçesi olmuştur. Dönemin şairleri bu “sorun” çerçevesinde şiir anlayışları geliştirmiş ve şiirlerini bu anlayışlar üzerine oturtmuştur. İyi şiirin nasıl olması gerektiği, şiirde romantizm ve gerçeklik ilişkisi, günlük hayatın şiire yansıması ve günlük dilin şiirde kullanımı, şiir, şair, toplum ilişkisi, şairin iktidar ve ideoloji karşısındaki tutumu, sorunlar karşısında günümüz şiiri, islamcı şiir veya şair gibi polemikler bugünkü şiirin ve şairlerin poetikasını belirleyen önemli hususlar olmuştur. Üzerine eğildikleri konular dikkatle incelendiğinde bu dönem şairlerinde epik tavrın baskın olduğu dikkati çeker. Günümüzün epik şairlerini daha iyi anlayabilmek için onların olaylara şiir çerçevesinde bakışlarını ve geliştirdikleri yaklaşımları araştırmak gerekir. Bu çalışma, 1990 ve 2000 Kuşağı Türk şairlerini ve poetikalarını oluşturma noktasında öne çıkan bu hassasiyetleri ele alacaktır.

Anahtar Kelimeler: