Özet:

Kırım’da Tatarlara ait tarihî eserlerin çoğu siyasi hadiseler ve bakımsızlık yüzünden yok olmuştur. Uzun mücadeleler sonunda vatanlarına dönebilen Kırım Tatarları geriye kalan eserlere sahip çıkmakta ve ihya etmeye çalışmaktadırlar. Kırım Tatarlarının geçmişiyle bugünü arasında sıkı bir alâka vardır. Onlar bunu herhangi bir milletten daha fazla hissetmekte, günlük hayatlarında daima tarihle yüz yüze gelmekte, milli hafızalarının korunmasında tarih bilmenin gerekli olduğu gerçeğiyle karşılaşmaktadırlar. Tatarların kültürel miraslarını ihya çabaları, 1944’teki toplu sürgün hadisesi yüzünden yaralanan kültürel ve milli kimliklerini yeniden inşa etme mücadelesinin bir parçasıdır. Tatarların kültürel ve tarihî şahsiyetlerini yâd eden anıtlar dikmeleri, Sovyetlerin despotik yıllarında unutturulan ve yok sayılan milli hafızayı yeniden canlandırma girişimlerinin en canlı numuneleridir. Bu araştırmanın amacı, Akmescit, Bahçesaray, Gözleve, Kefe ve Kırım’ın güney sahillerindeki Kırım Tatar tarihî eserlerinin ayağa kaldırılmasının Kırım Tatarları için ne kadar önemli olduğunu ve bunun ne ölçüde başarıldığını değerlendirmektir.

Anahtar Kelimeler: