Views
21
Downloands
1
Amaç: Bu çalışmada; modifiye Gartland tip IV suprakondiler humerus kırığı cerrahi tedavisinin klinik ve radyolojik olarak tip III kırıklardan farklı olup olmadığını araştırdık. Yöntemler: 2012-2015 yılları arasında kliniğimizde çocuk suprakondiler humerus kırığı tanısıyla cerrahi tedavi uygulanan 197 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelenip, nörovasküler yaralanma olup olmadığı bakılmaksızın 76 hasta (49 erkek, 27 kadın) randomize olarak çalışmaya dahil edildi. Modifiye Gartland Tip III (n=36) ve tip IV (n=40) olarak iki gruba ayrıldı. Yaş ortalaması 5.88±3.29 (1-15) yıl olan hastalar, 19.80±4.83 (12-29) ay süreyle takip edildi. Hastaların tamamı ilk 24 saat içinde ameliyata alındı ve kapalı redüksiyon öncelikli olarak denendi. Kapalı redükte edilemeyen hastalara posteriordan açık redüksiyon uygulandı. Hastaların fonksiyonel ve kozmetik sonuçları Flynn kriterlerine göre değerlendirildi. Son kontrollerindeki röntgenlerinden Baumann açısı ölçüldü. Bulgular: İki grubun fonksiyonel sonuçları karşılaştırıldığında, tip III grubunda %97.3, tip IV grubunda ise %87.5 tatminkar sonuç elde edildi, aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p=0.509). Kozmetik sonuçlar karşılaştırıldığında sırasıyla %100 ve %97.5 tatminkar sonuç elde edildi, iki grup arasında anlamlı fark bulunamadı (p=0.495). İki grup arasındaki açık cerrahiye gereksinim, sinir lezyonu ve Baumann açıları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamadı (p değerleri sırasıyla, p=0.776, p=0.108, p=0.069). Sonuç: Modifiye Gartland tip IV pediatrik suprakondiler humerus kırıkları, tip III kırıklar gibi anatomik redüksiyon, stabil tespit ve erken eklem hareketlerine başlanarak başarılı bir şekilde tedavi edilebilir.
Aim: The present study investigates whether surgical treatment of modified Gartland Type IV supracondylar humerus fracture is radiologically and clinically different from the treatment of Type III fractures. Methods: The medical charts of 197 patients who underwent surgical treatment for pediatric supracondylar humerus fracture in our clinic between 2012 and 2015 were retrospectively reviewed, and 76 patients humerus Gartland Type III and unstable Type IV fractures regardless of neurovascular injury (49 males, 27 females) were included in the study as randomize. The patients were divided into two groups as patients with modified Gartland Type III (n=36) and patients with Type IV fractures (n=40). The mean age of the patients was 5.88±3.29 (1-15) years, and the mean duration of follow-up was 19.80±4.83 (12-29) months. All patients underwent surgery within the first 24 hours and closed reduction was first attempted. Posterior open reduction was performed in patients with failed attempts of closed reduction. The functional and cosmetic outcomes of the patients were evaluated according to the Flynn criteria. The Baumann’s angle was measured on the X-rays obtained in the last control visit. Results: The comparison of functional outcomes between the two groups revealed that satisfactory outcomes were obtained in 97.3% of patients in the Type III fracture group and 87.5% of patients in the Type IV fracture group; however, the difference was not statistically significant (p=0.509). The comparison of cosmetic outcomes showed that satisfactory outcomes have been obtained in 100% and 97.5% of the patients, and no significant difference was found between the two groups (p=0.495). There was no statistically significant difference between the two groups in terms of the need for open surgery, nerve injury, and Baumann’s angle (p=0.776, p=0.108, p=0.069, respectively). Conclusion: Modified Gartland Type IV pediatric supracondylar humerus fractures can be treated successfully just like Type III fractures with anatomical reduction, stable fixation and early initiation of joint movements.
Field : Sağlık Bilimleri
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
