Abstract:

Yunus Emre, günümüzde dahi rahatlıkla anlaşılabilen bir şairdir. O, arı duru Türkçesi ile Oğuz Türkçesinin teşekkülü safhasında önemli bir rol üstlenmiş ve bir medeniyet dilinin inşaasında adeta mihenk taşı rolü oynamıştır. Yunus Emre bir aşk, sevgi, muhabbet insanıdır. Çalışmada, Yunus Emre Divanı’nında bu duyguların insanda tecelli ettiği yerler olarak görülen kalp, dil (Far.), hatır/hâtır, gönül, yürek ve cân sözcüklerinin eşdizimlilikleri üzerinde durulmuştur. Eşdizimlilik (collocation) genellikle iki veya daha fazla sözcüğün yaygın olarak aynı dizimde bulunması olarak tanımlanmaktadır. Eşdizimlilik yan yana kullanılan sözcükler olarak algılanmakla birlikte, zaman zaman araya başka sözcükler de girebilir veya sözcüklerin sıralaması da değişebilir. Bu çalışmada şiirde anlamsal bütünlük oluşturan birimlerde (beyit veya dörtlükler) anlamlı ve yaygın birliktelikler eşdizimlilik olarak ele alınmıştır. Sözcüklerin eşdizimli olabilmeleri için divanda en az 3 kez eşdizimli olmalarına dikkat edilmiştir. Yunus Emre Divanı’nda kalp, dil (Far.) ve hatır/hâtır sözcüklerinin eşdizimlilik oluşturmadığı gönül, yürek ve cân sözcüklerinin ise eşdizimlilik oluşturduğu görülmüştür. Çalışmada ele alınan her sözcüğün Yunus Emre Divanı’nda ifade ettiği anlam, Güncel Türkçe Sözlük (GTS) ve Kubbealtı Lugatı’ndan (KB) alıntı ile açıklanmıştır, bu sözcüklerin edebiyatta nasıl karşılık buldukları hakkında da bilgi verilmiş, bu sözcükle verilen mesaj üzerinde durulmuştur. İncelenen sözcüklerden elde edilen bulgular, bu sözcükler birbirlerine oldukça yakın anlam değeri taşımalarına rağmen, her birisinin farklı sözcüklerle eşdizimlilik oluşturdukları ve bu yapıların da oldukça farklı duygu değerlerine sahip oldukları görülmüştür. Bu nedenle yakın anlamlı olarak değerlendirebileceğimiz sözcüklerin farklı nüansları ifade ettikleri tespit edilmiştir.

Keywords: