Özet:

Bu çalışmada, Heidegger’de teknik ontolojinin kuruluşunun incelenmesi amaçlanmıştır. Heidegger, “Varlık nedir?” sorusunun cevabını özellikle teknik kavramı üzerinden tartışır. Ona göre Aristoteles’ten zamanına kadar teknik kavramının gerçek anlamı unutulmuştur. Bunun üzerine Heidegger, felsefesinin ikinci döneminde teknik meselesine odaklanır. Onda teknik, insanın bilimler sayesinde elde edilen verilerden hareketle çeşitli araç ve gereçler üretmesi değildir, aksine Varlığın gizini-açmasıdır, varolanı görünüşe çıkarmasıdır. Antik tekniğin aksine modern teknik Varlığın gizini-açamamakta ya Varlığın üstünü örtmekte ya da insan ile Varlık arasını perdelemektedir. Heidegger, gizini-açmayı hakikat diye ifade eder. Onda tekniğin; yerine koyma, ikamet etme, düzenleme, depolama, çerçeveleme ve dönemeç olmak üzere altı karakteri vardır. Heidegger’de Varlığın açığa-çıkma tarzı çerçevelemedir. Ama aynı zamanda çerçeveleme, insan eliyle Varlığa saldıran, ona meydan okuyan bir yapıya ve söyleme sahiptir. Çerçevelemenin neden olduğu olumsuz durum ise ancak düşünme sayesinde aniden gerçekleşen dönüş ile ortadan kaldırılabilir. Çünkü Varlık ile insan birbirine aittir. Böylece Heidegger’de teknik, Varlığın gizini-açmasının bir tarzıdır, teknik ontoloji ise Varlığın özünün teknik kavramından hareketle aydınlığa çıkarıldığı özel bir felsefedir.

Anahtar Kelimeler: