Özet:

TÜBİTAK ARDEB 1001 Programı kapsamında desteklenen “Yaşlılıkta Baş Etme Stratejileri: Covid-19 Sürecinde Yalnız Kadınlık Deneyimleri” isimli projede yalnız yaşlanmanın kadınlaşmasından yola çıkılmış, çok mevkili saha araştırması yöntemi kullanılarak elde edilen bulgular kesişimsel bir perspektifle analiz edilmiştir. Söz konusu çok mevkili saha araştırmasının Muğla ayağına odaklanan bu makalede, Muğla’da ikamet etmekte olan toplamda 15 yalnız yaşayan yaşlı kadın (9’u Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı, 6’sı Britanya vatandaşı) ile gerçekleştirilen derinlemesine görüşmeler sonucunda Covid-19 pandemisi sürecinde ortaya çıkan aynı mekânda farklılaşan deneyimlerin analiz edilmesi amaçlanmıştır. Muğla sahasının projenin diğer iki ayağını oluşturan kentlere (Gaziantep ve Zonguldak) oranla sınıfsal açıdan daha heterojen bir örüntü sergilediği tespit edilmiştir. Bu bağlamda, Muğla’da yaşayan yerli kadınların kendi içinde Muğla’da doğup büyüyen ve hareketli kesim olmak üzere ikiye ayrıldığı, bu iki grubun destek mekanizmaları açısından benzerlik gösterebilmekle birlikte bilhassa kültürel sermaye bakımından ayrıştığı, Britanyalı kadınların ise iki gruptan da farklı olarak bireyci değerler taşıdığı, kültürel sermaye açısından hareketli kesime benzemekle birlikte sosyal çevrelerinden görece kopuk bir şekilde yaşadıkları, bu makaleye konu temel bulgulardır.

Anahtar Kelimeler: