Amaç: Literatürdeki en geniş vaka serisi eşliğinde rinolitiazisin klinik bulgularını, tedavi yaklaşımlarını ve eşlik eden patolojileri tanımlamak amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Kliniğimizde, 2014-2019 yılları arasında opere edilen 32 rinolitiazis olgusu retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik özellikleri, rinolit lokalizasyonları, eşlik eden sinonazal patolojiler ve cerrahi verileri kaydedildi. Tüm hastalar genel anestezi altında endoskopik yaklaşımla opere edildi ve eşlik eden sinonazal patolojiler eş zamanlı olarak tedavi edildi. Hastalar ameliyat sonrası birinci ve altıncı aylarda endoskopik muayene ile takip edildi. Bulgular: Hastaların 19’u kadın (%59.4), 13’ü erkek (%40.6) hastalar olup, yaş ortalamaları 35,53±15,06 idi. En sık görülen semptomlar sırasıyla burunda kötü koku (%65.6), burun tıkanıklığı (%53.1) ve pürülan burun akıntısıydı (%15.6). 17 olguda sağ nazal pasajda, 15 olguda sol nazal pasajda tespit edilen rinolitler, yerleşim yeri açısından en sık septum ile alt konka arasında saptandı (%65.6). Üçü ektopik dişe ait olan sadece dört vakada (%12.5) nidus tespit edilebildi. En sık eşlik eden nazal patolojiler ise kronik rinosinüzit (%34.4), septum deviasyonu (%25) ve alerjik rinitti (%9.4). Olguların 17’sinde (%53.1) sadece endoskopik rinolit eksizyonu yapılırken, 15 hastaya (%46.9) eşlik eden patolojiler sebebiyle ek cerrahi müdahale gerekti. En sık yapılan eş zamanlı cerrahi girişim ise septoplasti oldu (%15.6). Sonuç: Burun tıkanıklığı ile başvuran ve başlangıç tedavisinden sonra semptomları devam eden veya kötüleşen olgularda rinolitiazis akılda tutulmalıdır. Rinolitiazis tedavisinin cerrahi eksizyon olması sebebiyle, uygun yaklaşım eş zamanlı cerrahi girişim gerektiren sinonazal patolojilerin preoperatif tespit edilmesi ve rinolit eksizyonu ile aynı seansta bu patolojilerin de tedavisidir.
Aim: To identify the characteristics of rhinolithiasis in terms of its clinical, radiological, and surgical features in the largest case series in the literature. Material and Methods: A rhinolithiasis series comprising 32 cases that were treated at a single tertiary care center between 2014 and 2019 was reviewed retrospectively. The patients’ demographic characteristics, clinical features, rhinolith localization, accompanying sinonasal pathologies, and surgical data were noted. All patients underwent surgery via an endoscopic approach under general anesthesia, and any concomitant sinonasal pathology was treated during the same session. The patients were followed up with endoscopic examinations at the postoperative first and sixth months. Results: The sample consisted of 19 female (59.4%) and 13 male (40.6%) patients, with a mean age of 35.53±15.06 years. The most common symptoms were nasal malodor (65.6%), nasal congestion (53.1%), and purulent nasal discharge (15.6%). Rhinoliths were located in the right nasal cavity in 17 cases and the left nasal cavity in 15 cases. The most common localization of rhinoliths was between the septum and the inferior turbinate (65.6%). A nidus was detected in only four cases (12.5%), of which three belonged to an ectopic tooth. The most common concomitant nasal pathology was chronic rhinosinusitis (34.4%), followed by septal deviation (25%) and allergic rhinitis (9.4%). Endoscopic rhinolith excision was performed in 17 patients (53.1%), while surgical intervention was required for additional pathologies in 15 patients (46.9%). The most common simultaneous surgical intervention was septoplasty (15.6%). Conclusion: Rhinolithiasis should be considered in cases presenting with unilateral nasal symptoms that persist or worsen after initial treatment. Since the treatment of rhinolithiasis is surgical excision, the appropriate approach is the preoperative detection of pathologies which require additional surgery that can be simultaneously undertaken with rhinolith excision.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
