Görüntüleme
6
Otizm spektrum bozukluğu sosyal etkileşim, iletişim ve sınırlı ilgi kümelerinde çeşitli semptomlar içeren bir nörogelişimsel bozukluktur. Bu semptomlara bağlı olarak çocukların çeşitli uyum ve davranış problemleri yaşadıkları alan yazında açıkça belirtilmiştir. Bu çalışmanın amacı ise Türk kültürü için geçerlilik çalışması henüz yapılmış olan ebeveyn çocuk etkileşim terapisinin (PCIT) otizm tanısı ve davranış problemleri olan 67 aylık bir kız çocuğu üzerinde etkisini incelemektir. Ebeveyn ile çocuk arasındaki etkileşimi oyun terapisi teknikleri ile ele alan PCIT, terapist odaklı değil ebeveyn aracılı bir erken dönem müdahale yaklaşımıdır. Davranış ve uyum problemlerinin yanı sıra etkileşim temelli bir yaklaşım olan PCIT’nin otizm belirti kümelerinden sosyal etkileşim belirtileri üzerinde herhangi bir etkisinin olup olmadığının belirlenmesi hedeflenmiştir. Bu hedefe bağlı olarak çalışma vaka incelemesine uygun olarak yürütülmüştür. Yapılan çalışmada davranış ve uyum problemleri için Eyberg Çocuk Davranışları Ölçeği (ECBI) ve PCIT’de Çocuk Davranışlarının Haftalık Değerlendirme Aracı (WACB-P) kullanılırken otizm belirtileri üzerindeki etkinin belirlenmesi için Sosyal İletişim Kontrol Listesi-Revize Form (SİLKOL-R-OTV) kullanılmıştır. Çalışma sürecinde etik kurul onayı alınmış ve aydınlatılmış onam formu ile katılımcıların onayı alınmıştır. Gözlem verisi olarak DPICS kodlama formu kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlar PCIT’nin atipik otizm tanısı olan çocukların uyum ve davranış problemleri üzerinde olduğu kadar sosyal etkileşim, iletişim, taklit ve oyun becerilerini iyileştirme noktasında da etkili olduğunu göstermiştir. Elde edilen sonuçlar alanyazın ile tartışılarak araştırmacılara öneriler sunulmuştur.
Autism is a disorder that includes a variety of symptoms related to social interaction, communication, and limited sets of interests. It has been clearly stated in the literature that children experience various compliance and behavioral problems due to these symptoms. The purpose of the present study is to examine the effect of parent-child interaction therapy (PCIT), which has just been validated for Turkish culture, on a 67-month-old girl with an autism diagnosis and behavioral problems. PCIT, which takes the interaction between the parent and the child with play therapy techniques, is a parent-mediated early intervention approach, not therapist-oriented. In addition to behavioral and compliance problems, this study aimed to determine whether PCIT, an interaction-based approach, has any effect on social interaction symptoms, one of the clusters of autism symptoms. Based on this aim, the study was conducted in accordance with a case report. In this study, the Eyberg Child Behavior Scale (ECBI) and Child Behavior Weekly Assessment Tool (WACB-P) in the PCIT were used to assess behavioral and compliance problems, while the Social Communication Checklist-Revised Form (SILKOL-R-OTV) was used to determine the effect on autism symptoms. Ethics committee approval was obtained during the study process and the consent of the participants was obtained with an informed consent form. The DPICS coding form was used for observation data. The results showed that PCIT was effective in improving social participation, communication, imitation, and play skills, as well as compliance and behavioral problems in children diagnosed with atypical autism. The obtained results were discussed in the light of the literature, and suggestions were presented to the researchers.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
