Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
25
Bu makale diliçi çeviriyi anlaşılırlık kavramı üzerinden ele almayı amaçlıyor ve bu bağlamda tartışmanın çerçevesini şu üç çalışma üzerinden çiziyor: Matilde Nisbeth Jensen imzalı “Optimising comprehensibility in interlingual translation: The need for intralingual translation” (2015); Isabelle Desmidt imzasını taşıyan “Retranslation (re)visited” (2009); Karen Korning Zethsen’in yazdığı ve bir dayanak noktası işlevi görecek olan “Intralingual translation: An attempt at description” (2009). Matilde Nisbeth Jensen’ın ortaya koyduğu diliçi çevirinin dillerarası çeviride anlaşılırlığı eniyileyen bir araç olarak ele alınması fikri makalenin çıkış noktasını oluşturuyor; çalışmadaki tartışma ise Isabelle Desmidt’in Antoine Berman (1990) tarafından geliştirilmiş olan yeniden çeviri önsavını masaya yatıran makalesinden hareket ediyor. Tıpkı dillerarası çeviride olduğu gibi diliçi çeviride de ilk çeviriyi izleyen her diliçi çevirinin bir yeniden çeviri olduğunu öne süren bu makale, daha çok işlevsel metinlerin çerçevesinde değerlendirilen anlaşılırlık kavramının eski Türkçe yazılmış klasik yapıtların diliçi çevirisine de yön veren ana unsurlardan biri olduğu düşüncesini temel alıyor. Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın 1912 yılında yazmış olduğu Gulyabani yapıtını araştırma nesnesi olarak seçen bu çalışma, yazınsal bir kaynak metin ile onun yeniden çevirileri arasındaki ‘mesafe’yi değerlendirmek için anlaşılırlık kavramını ölçüt alıyor ve Türkiye’deki diliçi çeviri olgusuna yeniden çeviri önsavı penceresinden bakıyor.
This article aims to address linguistic translation through the concept of understanding, and in this context the framework of the discussion is drawn through the following three studies: Matilde Nisbeth Jensen’s “Optimising comprehensibility in interlingual translation: The need for intralingual translation” (2015); Isabelle Desmidt’s “Retranslation (re)visited” (2009); Karen Korning Zethsen’s “Intralingual translation: An attempt at description” (2009). Matilde Nisbeth Jensen’s interpretation of the language translation as an instrument to reduce understanding in interlingual translation is the idea of the outcome point of the article; the discussion in the paper is based on Isabelle Desmidt’s re-translation prejudice, developed by Antoine Berman (1990). As in inter-language translation, this article suggests that every language translation that follows the first translation is a re-translation, based on the idea that the concept of understanding assessed in the framework of more functional texts is one of the main elements that also direct the language translation of ancient Turkish written classical works. This study, which selected the work of Gulyabani, which Hussein Rahmi Gürpınar wrote in 1912, as a research object, measures the concept of understanding to evaluate the 'distance' between a written source text and its reversals, and looks at the re-translation phenomenon in Turkey from the pre-translation window.
This article aims to discuss intralingual translation based on the concept of comprehensibility. The framework of the study will be drawn by three articles: “Optimising comprehensibility in interlingual translation: The need for intralingual translation” by Matilde Nisbeth Jensen (2015), “Retranslation (re)visited” by Isabelle Desmidt (2009) and “Intralingual translation: An attempt at description” by Karen Korning Zethsen (2009) which will serve as the reference point. The idea of intralingual translation as a tool that optimizes comprehensibility in interlingual translation put forward by Matilde Nisbeth Jensen will be used as the starting point, whereas Isabelle Desmidt’s study, which questions the retranslation hypothesis developed by Antoine Berman (1990), will serve as the point of departure for the discussion in this paper. This article which argues that each intralingual translation following the very first translation is a retranslation, just like in the case of interlingual translation, is based on the view that comprehensibility, which is considered mainly within the framework of functional texts, can be said to be also one of the main factors driving intralingual translation of old Turkish classics. The paper that selects Gulyabani by Hüseyin Rahmi Gürpınar (1912) as its object of study discusses the intralingual translation in Turkey from the perspective of retranslation hypothesis, taking comprehensibility as the benchmark to evaluate the ‘distance’ between a literary source text and its retranslations.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
