Views
30
Downloands
9
Ferhengnâme-yi Sa'dî Tercümesi, Hoca Mes’ud bin Ahmed’in 1354/1355 (H.755) yılında Sa'dî'nin 1257 yılında yazdığı Bostan adlı Farsça eserinden Türkçeye tercüme ettiği didaktik bir eserdir. Bostan, ahlak, eğitim, evlilik, devlet yönetimi gibi pek çok konu hakkında nasihatlerin bulunduğu hem kendi döneminde hem de sonraki dönemlerde üzerine müntehâblar (seçkiler), muhtasarlar ve nazireler yazılan Fars edebiyatı için mühim bir mesnevidir. Hoca Mes’ud tarafından 14. yy’da yazılan eser ise 4044 beyitlik Bostan’ın yaklaşık bin beyitlik tercümesidir. Hoca Mes’ud eserin girişinde bu tercüme sırasında mümkün olduğunca yabancı kelimelere yer vermediğini belirtmiştir. Eser hakikaten de Eski Anadolu Türkçesi döneminin Türkçe söz varlığının zenginliğini ortaya koymaktadır. Ancak Hoca Mes’ud her ne kadar yabancı kelimelere yer vermediğini belirtmiş olsa da aynı zamanda mana ve biçim bakımından mümkün olduğunca ana metne sadık kalmaya çalıştığını da ifade etmiştir. Bu sebeple eser Türkçe yazılmaya çalışılmış olsa da Farsçadan tercüme bir eser olması dolayısıyla bazı Farsça yapı ve kalıpların izlerini taşımaktadır. Bu yapılardan biri de eserde anlatımı güçlendirmek için kullanılan deyimlerdir. Çalışmada Hoca Mes’ud’un eserindeki deyimler tespit edilmiş ve bunların Farsça karşılıklarına yer verilerek aralarındaki benzerlik ortaya konmaya çalışılmıştır.
Ferhengnâme-yi Sa'dî Tercümesi is a didactic text translated into Turkish by Hodja Mes’ud bin Ahmed in 1354/1355 (H.755) from Sa'dî's Persian text Bustan written in 1257. Bustan, on which selective and parallel texts have been written both in its period and later on, is an important mesnavi in Persian literature that gives advice on many topics such as morality, education, marriage, and state administration. While Bustan is composed of 4044 couplets, Ferhengnâme-yi Sa'dî Tercümesi has just approximately one thousand couplets. Hodja Mes’ud remarks in the introductory part of the work that he did not use any foreign words in this translation. The text indeed manifests the richness of Turkish vocabulary in the Old Anatolian Turkish period. However, although Hodja Mes’ud claims that he avoided using foreign vocabulary, he also mentions to have stayed with the original script in terms of meaning and structure and the work has traces of some Persian structures and patterns, as it is a translation from Persian. One of these structures is the use of idioms to strengthen expression in the work. In this study, the idioms in the text of Hodja Mes’ud are identidied and similarities between these idioms and their Persian equivalents are shown.
Field : Filoloji
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
