Özet:

Amaç: Kronik karaciğer hastalıklarında kardiyovasküler sisteme ait değişiklikler sık olarak gözlenmektedir. Bu çalışmada kronik karaciğer yetmezliği olan hastaların sağ ventrikül sistolik ve diyastolik işlevinin sağlıklı kontrollerle karşılaştırılması amaçlandı. Materyal ve Metod: Çalışmaya kronik karaciğer yetmezliği tanısıyla izlenen 35 hasta ve 20 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Tüm hastalara 2-boyutlu, renkli ve spektral Doppler ekokardiyografi uygulandı. Sağ ventrikül diyastol ve sistol sonu hacim ve alanları, ejeksiyon fraksiyonu (EF), fraksiyone alan değişimi, triküspid kapak erken (E) ve geç (A) diyastolik akım hızları ve E/A oranı kaydedildi. Triküspid yetmezliği velositesi kullanılarak sağ ventrikül sistolik basıncı hesaplandı. Sonuçlar: Gruplar yaş ve cinsiyet bakımından benzerdi. Sağ ventrikül diyastol sonu hacim ve alanı kronik karaciğer yetmezliği olan hastalarda kontrol grubuna göre daha yüksekti (sırasıyla 84 ± 28 ve 65 ± 17 ml, p=0.01 ve 19 ± 3 ve 16 ± 3 cm2, p=0.004) Sağ ventrikül EF’si ve fraksiyone alan değişimi yönünden gruplar benzerdi. Triküspid kapak E dalgası kronik karaciğer yetmezliği grubunda daha yüksekken, A dalgası ve E/A oranı gruplar arasında benzer bulundu (E dalgası 64 ± 12 ve 55 ± 10 cm/s, p=0.006). Sağ ventrikül sistolik basıncı kronik karaciğer yetmezliği grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek saptandı (29 ± 7’ye 20 ± 6 mmHg, p<0.0001). Yorum: Kronik karaciğer yetmezliği olan hastalarda sağ ventrikül sistolik ve diyastolik performansı korunmuş, ancak sağlıklı kontrollere göre genişlemiş ve sağ ventrikül sistolik basıncı artmıştır.

Anahtar Kelimeler: