Citation Number
2
Views
37
Downloands
5
Birçok muhaddis musannefâtında “Tekbirden sonra ne söylenir?” şeklinde oluşturdukları bablarda Subhâneke Duâsı’na yer vermişlerdir. Bu duâ Hanefî ve Hanbelî Mezhebî imâmlarınca sünnet olarak görülmüş ve iftitah tekbirinden sonra müntesiplerince de okuna gelmiştir. Şâfiî Mezhebi’ne mensup kimseler tekbirden sonra başka bir duâ okurken Mâlikiler ise hiçbir duâ okumazlar. İmâm Mâlik’in Sübhâneke Duâsı’nın okunmasına karşı çıktığı da nakledilmiştir. Hanefîlerin sünnet kavramı ile her zaman Hz. Peygamber’in uygulamalarını kastetmedikleri bilinmektedir. Bu bağlamda kaynaklara bakıldığında bu duânın kimi zaman Hz. Peygamber’e kimi zaman da Hz. Ömer’e isnâd edildiği görülmektedir. İmâm Şâfiî ile birlikte sünnet kavramının Hz. Peygamber’e has kılınması anlayışının yaygınlaşması merfû rivâyetlerin öne çıkmasını sağlamıştır. Bu durumun Sübhâneke Duâsı rivâyetlerine de yansıdığı görülmektedir. Hanefî İmâmları bu hadîsi Hz. Ömer’e izafe ederek nakletmişlerdir. Kütüb-i Sitte’de ise durum neredeyse tersine dönmüştür. Buhârî bu hadîse eserinde yer vermezken Müslim onu Hz. Ömer’e isnâd ederek tahrîc etmiştir. Sünen-i Erbaa’ sahipleri ise onu merfû olarak nakletmişlerdir. Bununla beraber bu rivâyet merfû olarak birçok sahabîden nakledilmişken tartışmalı bir rivâyet hariç gerisi zayıf kabul edilmiştir. Hicri üçüncü asra ait eeserlerde bu hadîs iki sahabiden merfû olarak tahriç edilmişken dördüncü asırla birlikte bu sayı ona yaklaşmıştır. İlk üç asır müellifleri bu rivâyeti merfû olarak nakletmelerine ve eserlerinde tahric etmelerine rağmen onlardaki problemlere işaret etmişlerdir. Müteahhirun döneminde de bu problemlere dikkat çeken ve onun aslında Hz. Ömer’e ait olduğunu ifade eden muhaddisler olmuştur. Hicri dördüncü asırla birlikte bu rivâyetlere hasen hatta sahih hükmünü veren muhaddisler olmuştur. Bu ihtilafın ise iki noktadan çıktığını düşünmekteyiz. Biri muhaddislerin hadîsi nakleden bazı râvilerin bu rivâyeti doğru nakletmeleri noktasındaki kanaatlerinin farklı olmasıdır. Diğeri ise zayıf rivâyetlerin bir araya gelerek birbirini kuvvetlendirdikleri anlayışını tatbik etme konusunda aynı tutum içinde olmamalarıdır. Muhaddislerin Hz. Ömer hadîsi sahih olarak nakledilmişken, mevkûf rivâyetle yetinmeyip hem bu merfû hadîslerdeki sorunlara dikkat çekmeleri hem de neden tahric ettikleri sorusuna gelince bunun iki husustan kaynaklandığını düşünmekteyiz. Biri yukarıda da bahsettiğimiz üzere sünnet anlayışının İmâm Şâfiî ile değişmesi yani merfû rivâyetlerin önem kazanması diğeri de bu rivâyetle yaygın bir halk kitlesinin ve âlimlerin amel etmeleridir. Bu çalışmamızda hadîs kaynaklarından konuyla ilgili nakledilen merfû hadîsleri tespit ederek alimlerin bu rivâyetler ve râvîleri hakkındaki değerlendirmelere yer verilerek Hz. Peygamber’e mi yoksa Hz. Ömer’e mi ait olduğu tespite çalışılacaktır.
So many of them say, “What is it after the tribe?” Those who made their fathers are the worshippers of their creation. This is the word of the Holy Spirit, and the word of the Holy Spirit, and the word of the Holy Spirit, and the word of the Holy Spirit, and the word of the Holy Spirit. Those who are in the midst of the covenant, and who are in the midst of the covenant, and who are in the midst of the covenant, and who are in the midst of the covenant, and who are in the midst of the covenant, and who are in the midst of the covenant, and who are in the midst of the covenant, and who are in the midst of the covenant. It is also revealed that the Holy Qur’an was revealed in the Qur’an. Always with the concept of HZ. It is not known that the Prophet’s practices do not mean. In this context, when you look at the sources of this prayer sometimes Hz. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) It appears to have been admitted to Omer. with the worship of the worship of the worship. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) was the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). It is also seen as a reflection of the Sabbath’s prayers. This is the worship of the worshipers. They have been sent to Omer. In the book, the situation is almost reversed. But when he does not have the right to do so, he does not have the right to do so. He has been wrapped up to Omer. Those who have had the worshippers of the worshippers, have made them worshippers of the worshippers. But, as many of them are in the midst of the discourse, they are in the midst of the discourse, and they are in the midst of the discourse. In the third century of Hicri, this hadith was driven as a merfue from two Sahabs, while in the fourth century this number approached him. Three of the first centuries, the Melicians, even though they were able to transfer this righteousness as a merfue, and in their works, they pointed out their problems. In the course of this period, he has been aware of the problems and he actually has HZ. There were people who said they belonged to Omer. The fourth century was the fourth century, and the fourth century was the fourth century, and the fourth century was the fourth century, and the fourth century was the fourth century. We believe that this conflict comes from two points. There are many different kinds of people in the world who live in this world, and there are many different kinds of people who live in this world, and there are many different kinds of people who live in this world. The other is that the weak rivages are not in the same attitude to practice the understanding that they have strengthened each other. The worship of Hz. And when we do not know the truth, we will not know the truth; and when we do not know the truth, we will not know the truth; and when we do not know the truth, we will not know the truth; and when we do not know the truth, we will not know the truth; and when we do not know the truth, we will not know the truth; and when we do not know the truth, we will not know the truth. As we mentioned above, one is the change in the sense of the Sunnah with the Imâm Şâfiî, which means that the merfû rivâts gain importance, and the other is the widespread mass of people and the worlds to act. In this work we find the source of the hadith transmitted the hadiths about the subject and the knowledge of the scientists about these rivages and ravies. The Prophet or the Prophet. It will be done to determine whether it belongs to Omer.
Field : İlahiyat
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
