Özet:

İki dünya savaşı ertesinde, topluma yol gösterecek bir ideolojiden bahsetmenin mümkün olmadığı bir ortamda, “yeni avangart” hareketlerin toplumu ikna edecek ne tür bir mesajı olabilirdi? Modernizm, III. sanayi devrimi arifesinde, doğal yaşam ömrünü tamamlamış görüntüsüyle kendi akıbetini de belirlemiş olmaktadır. 1950’lilerin belirsiz ortamı, daha çok ABD’ye yaramaktadır, bu zaman aralığı postmodernizm için iyi bir kuluçka dönemi olmuştur. Postmodernizm başlangıçta modernist unsurlara yaslanarak kendi alan hakimiyetini genişletti, bu operasyon teorik bir yaklaşımdan öte, taktik bir manevra stratejisine dayalı sahiplenmeyi gösterir. Postmodernizm, örgütlenmesini tamamladıktan sonra, yaşamın tüm alanlarını kendi sanat rejimi için birer uygulama sahası olarak kabul eder. Modernite içinde temsil edilen insanlığın tüm kazanımları, onun anlayışında üzerinde yeni deneyler yapılabilecek birer özgürlük platformudur. Bu nedenle modernizme ait “sanat değeri” kavramı, bundan böyle yapı-söküm deney atölyesinin bir kadavrasıdır. Sanatta gerilim yaratan kavramlar; modernizmde alıcısına ulaşırken, postmodern beğeni kültüründe bir nevi tasarım nesnesine dönüşür. Metalaşan estetik rejimi; sanat adına hareket eder ve kendini sanat adına dayatır, kültürel olanla iç içe geçmiş bir kategoride, imgelere, sözcüklere, ses ve görüntülere dayalı bir satışı yada teşhiri de bünyesinde barındırır, kendini kültürel bir figürasyon olarak niteler

Anahtar Kelimeler: