Citation Number
1
Views
19
Downloands
2
Türkçe ve Almanca köken açısından farklı dil ailelerine ait oldukları gibi yapısal açıdan da birbirlerinden oldukça uzaktır. Dolayısıyla anadili Türkçe olup da Almanca öğrenmek isteyenlerin karşılaşacağı en önemli sorunlardan birisi Türkçe ve Almancadaki dilsel yerleştirme (sprachliche Lokalisation) sorunudur. Zira dilleri temel unsuru olan sözcüklerin içeriği anlambirimcik demetinden oluşmaktadır ve bu anlambirimciklerin iki dil arasında eşdeğer kabul edilen sözcükler bağlamında nicel ve nitel olarak dağılımı büyük farklılıklar gösterebilir. Bu farklılıklar yanlış aktarım yapma olasılığını artırmaktadır. Sözü edilen konu bağlamında aklımıza gelen ilk sorun Almancada yalın (Nominativobjekt), belirtme (Akkusativobjekt), yönelme Dativobjekt), tamlayan durumuyla (Genitivobjekt) ve bunların altkolu olarak görülebilecek ilgeçli durumlarla kullanılan eylemler varken, Türkçede Genitivobjekt alan eylemler bulunmamaktadır; sonilgeçle kullanılan eylemlerin sayısı yok denecek kadar azdır, hatta Türkçe dilbilgisi kitaplarında bunlar söz konusu bile edilmez. Buna karşılık Almancada olmayıp da Türkçede çok işlek olan nesne türleri mevcuttur. Mesela Türkçede bulunma (Lokativobjekt), çıkma (Ablativobjekt) ve birliktelik (Komitativobjekt) ile kullanılan eylemler çoktur. Türkçe ve Almancada karşılıklı olarak bazı durum kategorilerinin olmaması, temsil ettikleri anlamın başka dilsel biçimlerle karşılandığı ve bunun potansiyel bir hata kaynağı olacağı anlamına gelmektedir. İşte dilsel yerleştirme sorunu bu açıdan çok büyük önem kazanmaktadır. Örnek olarak yer (Ort, Lokalisation) anlamı taşıyan ve eşdeğer kabul ettiğimiz Türkçe – Almanca eylem çiftinin yer kavramını dilbilgiselleştirme biçimi aynı olmayabilir. İleri düzeyde Almanca bilen Türkler bile bu sorunu yaşayabilmektedir. Örneğin Almanca Hüseyin hatte sich an seinem Vater angeklammert tümcesindeki eylemi (anklammern) duruk (lokal, Ruhe) bir eylem olarak sınıflandırırken, Türk dili Hüseyin babasına yapışmıştı tümcesindeki yapışmak eylemini dinamik (direktional, Bewegung) olarak sınıflandırır. Konumuz 67 öğrenciye uygulanan 48 tümcelik çeviri testi bağlamında araştırılmıştır. Sonuç olarak Almanca ve Türkçe arasında dilsel yerleştirme algısının oldukça farklı olduğu ve Almanca öğretiminde buna yönelik önlemler alınması gerektiği saptanmıştır.
Turkish and German are very distant from each other, as they belong to different language families. Therefore, one of the most important problems that those who want to learn German and motherly Turkish will face is the question of sprachliche lokalisation in Turkish and German. Because the content of the words that are the basic element of the languages consists of a set of meanings, and the distribution of these meanings between the two languages in the context of the equivalent accepted words as quantitative and qualitative can show great differences. These differences increase the likelihood of incorrect transmission. The first problem that comes to mind in the context of the aforementioned subject is that there are acts used in the German language as simple (Nominativobjekt), indication (Akkusativobjekt), direction Dativobjekt), completion status (Genitivobjekt) and sub-column of them, while in the Turkish language there are no acts in the field of Genitivobjekt; the number of acts used in the sub-column is too small to disappear, even in the Turkish language books they are not even mentioned. There are many kinds of objects that are not in German, but in Turkish. For example, the actions used in Turkish are lot (Lokativobjekt), output (Ablativobjekt) and association (Komitativobjekt). The absence of certain situations in Turkish and German means that the meaning they represent is accepted by other linguistic forms and that it will be a potential source of error. This is the problem of the language placement that is very important in this regard. For example, the form of linguisticalization of the place concept of the Turkish-German action pair, which means place (Ort, Lokalisation) and which we consider equivalent, may not be the same. Even those who know German in advanced levels can experience this problem. For example, the German Hussein hatte sich an seinem Vater angeklammert classifies the action (anklammern) as an action (local, Ruhe), while the Turkish language classifies the action of attachment (direktional, Bewegung) to Hussein's father. Our subject was studied in the context of the 48 full-cell translation test applied to 67 students. As a result, the perception of linguistic placement between German and Turkish is quite different, and in the teaching of German it is necessary to take measures toward this.
Field : Eğitim Bilimleri; Filoloji; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
