Özet:

Amaç: Bu çalışmada, arıtineoplastik tedavileri tamamlanan pediatrik onkoloji hastalarının posttravmatik stres bozukluğunun, dental kaygı üzerine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Birey ve Yöntem: Çalışmaya Ondokuz Mayıs Üniversitesi Pediatrik Onkoloji Böliimü'nde antineoplastik tedavisi tamamlanmış, yaşları 9-13 arasında değişen 47 çocuk ve ebeveyni ile Diş Hekimliği Fakültesi Pedodonti Anabilim Dalı 'na ilk kez başvuran ve sistemik rahatsızlığı olmayan aynı yaş grubundaki 47 çocuk ve ebeveyni dahil edildi. Post-travmatik stres bozukluğu, travma sonrası stres tepki ölçeği ile değerlendirilirken, dental kaygının belirlenmesinde, Corah'ın Dental Ankiseyete Skalası kullanıldı. Veriler, istatistiksel olarak varyans analizi, Student-t testi, regresyon analizi, sperman korelasyonu ile değerlendirildi. Bulgular: Pediatrik onkoloji hastalarında, dental kaygının kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olduğu bulundu (p<0.01). Çocukluk çağı kanserinin teşhis yaşı ile travma sonrası stres bozukluğu (r=0,721, p=0,0006) ve dental kaygı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulundu (r—0,574, p= 0,0003). Her iki grupta da cinsiyetlere göre dental kaygı skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmazken, çocuklar ve ebeveynlerin dental kaygı skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulundu. Sonuç: Antineoplastik tedavisi tamamlanmış pediatrik onkoloji hastalarında, dental kaygının azaltılması amacıyla çocuk ruh sağlığı uzmanları ile işbirliğine gidilmesinin faydalı olabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: