Özet:

Bu çalışmada, ölüm ve ölümün en acısı olarak ifade edilen “evlat acısı” üzerinde duruldu. Giriş’te ölüm hakkında çok kısa bilgi verildikten sonra ölümün bir türü olan evlat acısına geçildi. Ölümün en acı yüzü olarak kabul edilen evlat acısı hakkında, destanlar devrinden bugüne kadar bizim ve bizim dışımızdaki edebiyatlardan bu tarifi imkânsız acıyı yaşamak zorunda kalmış kalem sahipleri üzerinde duruldu. Bu edebiyatçılar ve onların yaşadıkları acı anlatılırken onların, çok sevdikleri ama kaybettikleri çocukları, onlarla ilgili anıları, kaybettikten sonra neler yaşadıkları ifade edildi. Devamında, bu edebiyatçıların vefat eden çocukları münasebetiyle -eğer varsa- kaleme aldıkları eser veya eserlerden bahsedildi. Sonuç bölümünde kısa bir değerlendirme yapıldıktan sonra faydalandığımız muhtelif yayınları sıraladığımız kaynakça eklendi.

Anahtar Kelimeler: