Özet:

2 Ağustos 1990’da Irak’ın Kuveyt’i işgaline yönelik uluslararası tepki, hızlı ve muazzamdı. Gündemi devam etmekte olan yeniden birleşme müzakereleriyle fazlasıyla meşgul olmasına rağmen, böylesi bir uluslararası bağlam Almanya’nın Birinci Körfez Krizi’ne karşı tepkisiz kalmasını imkânsız hale getirmiştir. Esasında devam eden yeniden birleşme müzakerelerinin dışında, Almanya’yı İkinci Dünya Savaşı sonrasında dünya sahnesinde askeri güç olmaktan alıkoyan iç ve dış politika kurgusu göz önüne alındığında Almanya’nın böylesi bir uluslararası koalisyona katılması daha düşündürücü olmaktadır. Bahse konu çerçevede bu çalışma, Alman dış ve güvenlik politikalarının kapsamı ve araçları konusunda temelden bir yeniden değerlendirmenin zaruriyet haline geldiği 1990’ların başındaki Birinci Körfez Krizi sırasındaki Alman dış politikasını incelemektedir. Bu amaçla makale, dönemin uluslararası bağlamının ve Körfez Savaşı’nın kısa bir tarihsel geçmişinin ele alınmasıyla başlamakta olup sonrasında Alman dış politikası ve onu oluşturan iç ve dış tartışmaların bahse konu krizin üç ayrı safhasındaki analizine odaklanmaktadır. Bunu yaparken bu çalışma, ilgili literatürü değerlendirerek analizinde çoğunlukla ikincil kaynaklara dayanmaktadır. Sonuç olarak makale, göreceli olarak sınırlı olsa da Almanya’nın uluslararası koalisyona katılmasının, basit bir dış politika seçiminden ziyade, Almanya’nın dünya siyasetinde askeri araçlar da dâhil olmak üzere aktif bir uluslararası güç olma tabusunun sorgulanması hasebiyle ülkenin 1990’ların başında ortaya çıkmakta olan yeni uluslararası sistemdeki rolünün yeniden yapılandırılmasına yönelik ve ilerleyen yıllarda daha büyük sonuçları olan stratejik bir karar olduğunu savunmaktadır. 

Anahtar Kelimeler: