Özet:

ÖZET: Osmanlı Kırım’ı kaybettikten sonra büyük devlet kategorisinden çıkmaya başlamış ve 1915 Viyana Kongresinden sonra ise Avrupalı büyük devletlerin kendi aralarındaki sorunları bir süre için çözmesinden sonra onlar için bir hedef ülke haline gelmiştir. Kırım Osmanlının süvari kaynağı olması bakımından çok önemli bir bölge özelliği taşımaktaydı. Bu nedenle 19. Yüzyıl Osmanlı için hiç de kolay olmamıştır. 1827 tarihinde Osmanlı -Mısır donanmasının İngiliz, Fransız ve Rus donanması tarafından Navarin önlerinde yakılması önemli bir dönüm noktasıdır. Bu olayda Osmanlı donanması, Rusya’ya avantaj sağlayacak şekilde yok edilmiş oluyordu. Bundan sonra Osmanlılar, bir anda donanması olmayan bir deniz imparatorluğuna dönüşmüştür. Navarin Savaşının sonuçları Osmanlı’nın yıkılışına kadar gider. Her şeyden önce Osmanlı’nın büyük kayıpları bu olaydan sonra başladı. Donanmasının yok edilmesi yanında, Yeniçerilerin ortadan kaldırılması ancak yerine yeni bir ordunun oluşturulamaması felaketlere varan sonuçlara yol açtı. Ordu bir kültürdü ve bir kez bu kültür ortadan kaldırıldıktan sonra yeni kültürün oluşturulması kısa bir sürede mümkün olmamaktadır. Ancak Osmanlılar yüzyılların birikimi ile bu zor olayı başarmışlar vekötü şartlar altında bile yüzyılların verdiği birikimle yeni bir orduyu oluşturabilmişlerdir. Kurulan bu ordu I. Dünya savaşında dünyanın önde gelen devletlerine karşı umulmadık bir direnç göstermiş ve dünya güç dengelerinin değişmesinde etkili rol oynamıştır. Bu açıdan bakıldığında Osmanlı Savaş Kültürünün incelenmesi ve bu kültürü oluşturan dinamiklerin ortaya çıkarılması Harp Tarihi açısından önemli bir kazanç olacaktır.

Anahtar Kelimeler: