Görüntüleme
11
Fiillerin ortaya çıktıkları ilk andan itibaren ifade ettikleri bir zaman unsuru ve gerçekleşme tarzı bulunmaktadır. Buna da kılınış denir. Türkçede her fiilin sahip olduğu bu özellik çeşitli durumlarda yardımcı fiillerde de vardır. Ancak, araştırmacılar tarafından i- fiili, bu açıdan pek de değerlendirilmemiştir. Bu sebeple, söz konusu çalışmada i- fiilinin ifade ettiği zaman unsuru üzerine değerlendirmelerde bulunulmuştur. Öncelikle, i- fiilinin kullanım alanı ortaya konmuş, ardından, çeşitli çalışmalarda nasıl anlamlandırıldığından bahsedilmiştir. Daha sonra, gerek tarihî gerekse de çağdaş metinlerden i- fiilinin kullanımıyla ve ifade ettiği zamanla ilgili örnek cümleler verilmiştir. Bu örneklerin bir kısmı, konuyu daha iyi açıklamak adına ol- fiili ile karşılaştırmalı bir biçimde seçilmiştir. Bu örneklerde, durum ifade eden i- fiilinin oluş ifade eden ol- fiiline göre daha eski bir zamanı karşıladığı görülmüştür. Dolayısıyla, sadece görülen geçmiş zaman kipi, öğrenilen geçmiş zaman kipi, geniş zaman kipi, -sA şart zarf-fiil, -dik / -dük sıfat-fiil ve -ken zarf-fiil ekleriyle kullanımı bulunan i- fiilinin daha eski bir zamana ait bitişi ifade ettiği, bu sebeple de gelecek zaman ifade eden ekleri üzerine almadığı görülmüştür. Bunun da söz konusu fiilin kılışındaki zaman unsurundan kaynaklandığı söylenebilir.
Verbs have a time element and a way of realization that they have expressed from the first moment of their emergence. This is called “aktionsart”. This feature that every verb has in Turkish is also present in auxiliary verbs in various situations. One of them is the i- verb. However, researchers have not sufficiently evaluated the i- verb in this respect. Thus, the time element described by the i- verb was evaluated in this study. Firstly, the usage of the i- verb was expressed. Then, how it is defined and interpreted in different studies was explained. Afterwards, some sample sentences from both historical and contemporary texts were given concerning the use and time expression of the verb. Some of these sentences including i- verb and ol- (be) verbs were selected in a comparative way in order to explain the subject better. In these examples it is understood that i- verb expressing the situation corresponds to an earlier time than ol- (be) verb which process. Therefore, it is seen that the i- verb with the usage of definite past tense, reported past tense and simple present tense modes, and -sA the conditional gerundium, -dik / -dük participle, and -ken gerundium affixes expresses finaltransformative; thus, affixes expressing future tense cannot be added to the i- verb. It can be said that this is due to the time of the verb in aktionsart.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
