Blokzincir, veri akışını yöneten herhangi bir merkezi yetkiye sahip olmayan düğümler (eşler, sunucu/istemci) arası bir sistem olarak tanımlanır. Tüm düğümler aynı haklara sahiptirler ve düğümler birbirlerine güvenmek zorunda değildirler. Düğümler kendilerini yalnızca açık adresleriyle ifşa ederler ve kazanç arzusu ile motive olurlar, diğer madencilik düğümlerinin refahını veya bir bütün olarak hareket etmek zorunda değildirler. Böyle bir durumda, bir düğüm neden başka bir düğüm tarafından hazırlanmış bir bloğu yayınlamak istesin? Ayrıca, birden fazla madencilik düğümü bir bloğu yaklaşık olarak aynı anda çözdüğünde çatışmaları kim çözecektir? Bu sebeplerden ötürü, karşılıklı güvensiz kullanıcı gruplarının birlikte çalışmasına olanak tanıyan çeşitli uzlaşma protokolleri ortaya çıktı. Her bir uzlaşma modeli farklı varsayımlar ile güvenlik sorunlarını ortadan kaldırmaya çalışmaktadır. Bu çalışmada literatürde ve pratikte yer alan bu uzlaşma protokollerin avantajları ve dezavantajları kıyaslı bir biçimde verilmiştir.
Blockchain is defined as a system between node (parts, server/servers) which is not authorized by any central system that manages the data flow. All nodes have the same rights and the nodes do not have to trust each other. The nodes reveal themselves only with their open addresses and are motivated by the desire to gain, they do not have to move the prosperity of the other mining nodes or as a whole. In such a case, why does a nod want to publish a blog prepared by another nod? Also, who will solve the conflicts when multiple mining nodes solve a block approximately at the same time? For these reasons, various agreement protocols have emerged that allow mutual uncertain user groups to work together. Each consensus model tries to eliminate security issues with different assumptions. The advantages and disadvantages of these agreement protocols included in literature and practice are compared.
Alan : Mühendislik
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|