Özet:

Günümüzde kadınların iş hayatında aktif olarak yer almaları bazı zorlukları da beraberinde getirmiştir. Bu zorlukların hem ev hem de iş yerinden kaynaklanması ile birlikte, kadınların en çok zorlandığı dönem anne olmasıyla başlamakta ve çocuğu belli bir özgün yeterlilik seviyesine gelene dek sürmektedir. Bu çalışmanın amacı, 0-6 yaş arası dönemde insan hayatında “Altın Yıllar” olarak bilinen çocukların bedensel, zihinsel ve sosyal gelişimin en hızlı, kritik ve bakıma muhtaç oldukları zamanda kadınların iş-yaşam dengesini 6 ana tema altında incelemektir. Bu amaçla, Ardahan ilinde kamuda çeşitli unvanlarda çalışan 14 kadın ile yarı yapılandırılmış açık uçlu soruları içeren görüşme gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmanın sonucunda, çocuk bakımında kreş veya bakıcı desteği alan kadınlar iş hayatının stresinden daha çok ev işlerindeki sorumluluklarının ve bakıma muhtaç çocuğun olması kadınlar üzerinde stres yaratması durumunda kendilerini yetersiz, mutsuz, yorgun, ucu kapalı bir labirentte kalmış gibi annelik ile çalışma hayatının arasında sıkıştıklarından dolayı hayatlarının her alanına bu duyguların sirayet ettiğini; kendilerine, eşlerine ve sosyal çevrelerine zaman ayıramadıklarını ifade etmişlerdir. Büyük ebeveynlerinden destek alan kadınların iş-yaşam dengesini daha rahat sağladığı gözlenmiştir. Ebeveyn desteği alan kadınlar işyerlerinde verimli olduklarını, kendilerine zaman ayırma, eş ve sosyal çevresi ile vakit geçirme imkânlarının olduğunu ortaya koymuşlardır. Çocuk bakımında bütün katılımcılarda anneliğe dair “iyi bir anne miyim?” gibi sorgulamalarının olduğu, çocuklarında bağlanma temelli olumsuz duygu ve davranışların varlığının kendilerini suçlu olarak görmelerine sebep olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: