Özet:

Açık kalp cerrahisi sonrası hastalarda solunum problemlerinin ortaya çıkması, halen postoperatif dönemde cerrahi konforu bozan bir problem olarak devam etmektedir. Bu çalışmamızda kardiyopulmoner bypass (KPB) esnasında rutin olarak dekonnekte edilen akciğerlerin düşük tidal volüm altında sürekli ventilasyonu ile akciğerde oluşabilecek sekestrasyonun önlenmesini ve postoperatif dönemde akciğer dokusundaki ödemi azaltmayı ve bunu literatür eşliğinde sunmayı amaçladık. Bu amaçla ardışık olarak elektif şartlarda planlı 40 koroner arter bypass cerrahisi hastasını iki gruba (Grup 1, Grup 2) ayırarak inceledik.Koroner arter bypass cerrahisi yapılan 40 hasta iki gruba ayrılarak incelendi. KPB esnasında; normalde dekonnekte edilen (grup 1) 20 hasta (13 erkek, 7 kadın; ortalama yaş 58±8) ve düşük tidal volüm ile ventile edilen (grup 2) 20 hasta (12 erkek, 8 kadın; ortalama yaş 60±5) çalışmaya alındı. Hastaların preoperatif özellikleri açısından farklılık olmamasına özen gösterildi. İki grubun operasyon sonrası akciğer ventilatör modları, arteriyel kan gazları düzeyleri, ekstübasyon zamanları, preoperatif solunum fonksiyon testleri (SFT) ve postoperatif 7. gün ve 1.ay SFT karşılaştırıldı. Operasyondan sonra hastaların 2. saat SMIV modunda %40 oksijenle yoğun bakımda arteriyel kan gazlarındaki parsiyel oksijen (PO2) miktarı ortalama değerleri grup 1’de 105±10 mmHg, grup 2’de 120 ± 20 mmHg, SO2 değerleri sırasıyla 92±4 ve 94±4 entübasyon zamanları ortalama grup 1’de 5,3 ±0,4 saat, grup 2’de 4,2 ±0,3 saat, servis oksijen satürasyon takiplerinde grup 1’de ortalama %83 ± 5, grup 2’deki hastalarda %90 ± 3 olacak şekilde anlamlı derecede farklı çıkmıştır.KPB esnasında akciğerin düşük tidal volüm ile ventilasyonunun normalde uygulanan dekonneksiyon metoduyla karşılaştırıldığında akciğer fonksiyonlarını daha iyi koruduğu görüşündeyiz. Çalışmamız ışığında görüldü ki düşük tidal volüm ile ventilasyon sonrasında solunum fonksiyonları daha iyi olmakta ve solunumsal komplikasyonlara daha az rastlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: