Abstract:

Çalışmanın amacı, erken çocukluk dönemi eğitiminin dışsallıklarını teorik olarak inceleyerek ve Türkiye’deki erken çocukluk dönemi eğitimi kurumlarının ve metinlerinin neler olduğundan yola çıkılarak erken çocukluk dönemi eğitimi hedeflerini ortaya koymaktır. Erken çocukluk döneminde eğitime önem verilmesi; çocuklar arasında sınıf tekrarlama ve okulu terk etme oranlarını düşürmekte, daha üretken bir işgücüne sahip olunmasına katkıda bulunmakta, bebek ölüm oranlarını azaltmakta, ileriki dönemlerde okullaşma oranını arttırmakta, daha kalifiye yurttaşlara sahip olunmasını sağlamakta, suç oranlarını düşürmekte, cinsiyet rollerine bağlı eşitsizliği azalmakta, kadınların işgücüne katılımlarını arttırmakta, kente adapte olma koşullarını iyileştirmekte, ilköğretimin kalitesini arttırmakta ve nihayet eğitimin maliyetini düşürmekte olduğu bilimsel çevreler ve ilgili kuruluşlar tarafından ileri sürülmektedir. Türkiye’de ilgili yasal metinler ışığında ve ilgili politika metinlerde, 5 yaş üstü için erken çocukluk dönemi eğitiminin zorunlu hale getirilmesi, 3-6 yaş nüfusu için erken çocukluk dönemi okullaşma oranının %80 düzeyine çıkarılması planlandığı; kırsal kesimdeki çocuklar için değişik uygulamalarla kırsal kesim erken çocukluk dönemi okullaşma oranını arttırma hedefine sahip olunduğu görülmektedir. Milli Eğitim Bakanlığı 2019 Faaliyet Raporu istatistikleri incelendiğinde erken çocukluk dönemi okullaşma oranının %25 seviyesinde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Buna göre, 3-6 yaş nüfusun okullaşması için daha fazla kamu politikası üretilmesine gerek vardır.

Keywords: