Besin ve/veya besin ögesi ile ilaç etkileşimleri tedavi uygulamalarında sıklıkla görülebilmekte ve hastanın tedavi sonuçlarını olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Etkileşim sonucu ilacın farmakokinetik ve/veya farmakodinamik etkisi değişebilmekte, aynı zamanda besin ögesinden de beklenen etki alınamayabilmektedir. İlaçlar besinlerin emilimini, metabolizasyonunu, dağılımını ve atılımını etkileyerek, hastanın beslenme durumunu bozabilmektedir. Ayrıca, besinler ve besin ögeleri de ilacın emilimini ve etkinliğini değiştirebilmektedir. Besinler ve enteral ürünler, ilaçların emilimini önemli ölçüde azaltabileceğinden, bazı ilaçların aç karnına alınması gerekmektedir. İlaçların biyoyararlanımlarındaki değişiklik, tedavide başarısızlıkla sonuçlanabilmektedir. Enteral beslenme desteği alan hastalarda beslenme ürünleri ve ilaçların uygulanması için genellikle aynı enteral yol kullanılmaktadır. İlaçların, beslenme tüpünden uygulanması esnasında özen gösterilmesi ve uygun teknik kullanılması ile tüp tıkanması, ilaç etkinliğinin azalması ve ilaç toksisitesinin artması gibi riskler de önlenebilmektedir. İlaçlar enteral yoldan uygulanırken, beslenme tüpünün anotomik olarak konumu ve tüp çapının genişliği de mutlaka göz önünde tutulmalıdır. İlaçlar, asla doğrudan enteral beslenme formülasyonunun içine eklenmemelidir. Beslenme tüpünden uygulanmak üzere ilaçların birlikte karıştırılması, fiziksel ve kimyasal geçimsizlik riski sebebiyle önerilmemektedir. Farmakokinetik ve farmakodinamik etkileşimlerin yanısıra, ilaç molekülleri ve besin ögelerinin taşıyıcı sistemlerde (infüzyon tüpü veya torba gibi) veya dolum işlemleri sırasında doğrudan fiziksel teması, vücudun dışında yer alan bir etkileşim olarak değerlendirilmektedir. Bu etkileşim, parenteral ilaçlarda yaygın olan geçimsizlik ve stabilite sorunlarına yol açabilmektedir. Parenteral beslenme solüsyonları fizikokimyasal yapı karmaşıklığı nedeniyle, ilaç taşıyıcı sistemi olarak kullanılmamalıdır. Geçimsizlik söz konusu ise, parenteral beslenme ile ilaçların birlikte uygulanmasından veya karıştırılmasından kaçınılmalıdır. Besin/besin ögesi-ilaç etkileşim risklerinin ve öneminin klinisyenler tarafından anlaşılması ve bu konuda bilgilerini artırmaları sonucunda, ortaya çıkabilecek istenmeyen durumların önüne geçilmesi mümkün olacaktır.
Nutritional and/or nutritional interactions with medication can often be seen in the treatment practices and can negatively affect the patient’s treatment results. As a result of the interaction, the pharmacokinetic and/or pharmacodynamic effect of the drug may be altered, and the expected effect from the nutritional subject may not be obtained. Drugs can affect the absorption, metabolism, distribution and discharge of foods, disrupting the patient's nutritional status. Also, nutrients and nutrients can also change the absorption and effectiveness of the drug. Because foods and enteral products can significantly reduce the absorption of medications, some medications need to be taken on an empty stomach. Changes in the biological use of medications may result in failure in treatment. In patients receiving enteral nutrition support, the same enteral pathway is usually used for the application of nutritional products and medications. Treatment of medications during the application from the dietary tube and appropriate technical use can also be prevented from risks such as tube lock, reduced drug effectiveness and increased drug toxicity. When medications are intherally applied, the anotomic position of the dietary tube and the width of the tube diameter must also be taken into account. Drugs should never be added directly to the intheral nutrition formula. The mix of medications to be applied from the dietary tube is not recommended due to the risk of physical and chemical intolerance. In addition to pharmacokinetic and pharmacodynamic interactions, the direct physical contact of the drug molecules and nutrients in the carrier systems (such as infusion pipes or bags) or during filling processes is considered an interaction outside the body. This interaction can lead to inability and stability problems that are common in parenteral drugs. Parenteral nutritional solutions should not be used as a drug carrier system due to the complexity of the physical and chemical structure. In the case of intolerance, parenteral nutrition should be avoided from the combination or mix of medications. The risk and importance of food/food-drug interaction will be understood by the clinics and will be possible to prevent unwanted conditions that may arise as a result of increasing their knowledge.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|