Görüntüleme
13
İndirme
4
Amaç: Bu araştırma tip 2 diyabeti olan bireylerin öz yeterlilikleri ile psikososyal uyumları arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapıldı. Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı, kesitsel tipteki araştırma Ocak 2020- Temmuz 2020 tarihleri arasında tip 2 diyabetli bireyler (N=154) ile gerçekleştirildi. Veri toplama araçları Tanıtıcı Bilgi Formu, Genel Öz Yeterlik Ölçeği ve Hastalığa Psikosoyal Uyum-Öz Bildirim Ölçeği olarak belirlendi. Veriler tanımlayıcı istatistikler, ANOVA, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis ve bağımsız gruplarda t testleri ile korelasyon ve çoklu doğrusal regresyon analizleri kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Katılımcıların öz yeterlilik ve psikososyal uyum ölçeğinden aldıkları puanlar sırasıyla 29.42±6.10 ve 39.90±13.94’dir. Bireylerin %33.8’inin iyi, %49.4’ünün orta ve %16.9’unun ise kötü psikososyal uyuma sahip olduğu belirlendi. Öz yeterlilik ve psikososyal uyum puanları arasında istatistiksel açıdan önemli düzeyde bir ilişki saptanmadı (p>0.05). Psikososyal uyum ile elde edilen skorlar üzerindeki değişimin %13.1’inin hastaların yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi, medeni durum, ekonomik durum ve çalışma durumlarında elde edilen puanlar ile açıklandığı görüldü. Sonuç: Her ne kadar mevcut bulgular tip 2 diyabetli bireylerde psikososyal uyum ile özyeterlilik arasında herhangi bir ilişki sunmasa da bu çalışmada tip 2 diyabetli bireylerin belirli faaliyetlerini başarıyla yürütebilmesi için öz yeterliliklerinin desteklenmesi ve psikososyal uyumlarının geliştirilmesinin önemli olduğu vurgulanmıştır. Sonuçlar, klinisyenlerin, tip 2 diyabetli bireylerde öz yeterliliği ve psikososyal uyumu desteklemek için hedeflenen stratejileri uygulamalarına yardımcı olacak ipuçları sağlayabilir.
Objective: To determine the relationship between self-efficacy and psychosocial adjustment of individuals with type 2 diabetes. Materials and Methods: Descriptive, cross-sectional study was carried out between January 2020 and July 2020 with individuals with type 2 diabetes (N = 154). Data collection tools were identified as "Descriptive Characteristics Form", "General Self-Efficacy Scale", and "Psychosocial Adjustment to the Illness Scale – Self-Report". Data were analyzed using descriptive statistics, ANOVA, independent samples t test, Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis test, correlation and multiple linear regression analysis. Results: The scores of participants on the self-efficacy and psychosocial adjustment scale are 29.42 ± 6.10 and 39.90 ± 13.94, respectively. It was determined that 33.8% of the individuals had good psychosocial adjustment, 49.4% had fair and 16.9% had poor psychosocial adjustment. There was no statistically significant relationship between self-efficacy and psychosocial adjustment scores (p> 0.05). It was observed that 13.1% of the change on the scores obtained with psychosocial adjustment was explained by the scores obtained in patients' age, gender, education level, marital status, economic status and working status. Conclusion: Although the current findings do not present any relationship between psychosocial adjustment and self-efficacy in individuals with type 2 diabetes, it is emphasized in this study that it is important to support their self-efficacy and improve psychosocial adjustment so that individuals with type 2 diabetes can successfully carry out certain activities. The results may provide clues to help clinicians implement targeted strategies to support self-efficacy and psychosocial adjustment in individuals with type 2 diabetes.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
