Bu çalışmada ağır demir eksikliği anemisi olan çocuklarda Vitamin D eksikliği sıklığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmaya 6-72 ay arasında ağır demir eksikliği anemisi olan 60 hasta ile benzer yaş ve cinsiyette 60 sağlıklı çocuk dahil edildi. Hasta grubuna kan hemoglobin düzeyi 7 g/dl'nin altında ağır demir eksikliği anemisi tanısı alan hastalar dahil edildi. Aneminin etiyolojisi ile ilgili olarak hasta grubundan hemogram, retikülosit sayımı, biyokimyasal analizler, serum demir ve demir bağlama kapasitesi, transferrin satürasyonu, ferritin, vitamin B12, folik asit ve serum Vitamin D düzeyleri için kan örneği alındı. Vitamin D eksikliği (<20 ng/mL) hasta grubunun %75'inde (n=45), kontrol grubunun %1.7'sinde (n=1) mevcuttu (p<0.001). Hasta grubunun Vitamin D düzeyi (16.2±13.3 ng/ml), kontrol grubuna (36.3±15.1 ng/ml) göre anlamlı olarak düşüktü (p<0.05). Kontrol grubunda gelişme geriliği olan çocuk bulunmazken, hasta grubunun %16.7'sinde gelişme geriliği vardı (p<0.001). Vitamin D eksikliği çok yüksek prevalansa sahiptir ve ağır demir eksikliği anemisi olan hastalarda Vitamin D düzeyi anlamlı olarak düşük bulunmuştur. Sonuç olarak, ciddi demir eksikliği anemisi olan hastalar Vitamin D eksikliği açısından değerlendirilmeli ve tedavi edilmelidir.
This study aimedto determine the frequency of Vitamin D deficiency in children with severe iron deficiency anemia. This study included 60 patients with severe iron deficiency anemia between 6 and 72 months and 60 healthy children with similar age and sex. Patients diagnosed with severe iron deficiency anemia with blood hemoglobin level below 7 g/dl were included in the patient group. Regarding the etiology of anemia, a blood sample was taken from the patient group for hemogram, reticulocyte count, biochemical analyses, serum iron and iron binding capacity, transferrin saturation, ferritin, vitamin B12, folic acid and serum Vit D levels. Vitamin D deficiency (<20 ng/mL) was present in 75% (n=45) of the patient group, while 1.7% (n=1) of the control group (p<0.001). Vitamin D level of the patient group (16.2±13.3 ng/ml) was significantly lower than the control group (36.3±15.1 ng/ml) (p<0.05). While there were no children with retardation in the control group, 16.7% of the patient group had developmental retardation (p<0.001). Vitamin D deficiency has very high prevalence and Vitamin D level was found to be significantly low in patients with severe iron deficiency anemia. Consequently, patients with severe iron deficiency anemia should be evaluated and treated for Vitamin D deficiency.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|