Özet:

Halkın belleğinde minaresinin bir asır boyunca külahsız oluşu ile yer etmiş olan Antalya Kaleiçi’ndeki Kesik Minare’nin kökeni, ilk adı Panhagia olan bir Bizans kilisesine uzanmaktadır. Roma döneminden kalan bir agora içinde, neredeyse tamamı Hellenistik ve Roma dönemine ait yapılardan alınan devşirme malzeme ile muhtemelen M.S. V. yüzyılın 2. yarısı / VI. yüzyılın başlarında inşa edilmiştir. Bu özellikleriyle, kentin oluşum ve gelişim sürecinin bir arşivi niteliğindedir. Yapı, kilise olarak kullanıldığı 1000 yıllık bir süreçten sonra muhtemelen Şehzade Korkut (1467-1513) zamanında camiye dönüştürülmüş ve bu işlevini 1896 yılında geçirdiği büyük bir yangına değin sürdürmüştür. Yangından sonraki bir asırdan daha uzun bir süreçte tüm dış etkilere açık ve korumasız olmasına rağmen, 1974 yılında bazı bölümlerinde yapılan sağlamlaştırma dışında, kapsamlı bir müdahalenin yapılmamış olmasının avantajı ile tarihî belge değerinin yanı sıra, estetik ve pitoresk değerleriyle Antalya’nın tarihi ve kültürel çeşitliliğine katkı sağlamayı sürdürmüştür. Külahsız minaresi, kent siluetinde bir işaret öğesi ve kent imgesi olarak sembolik bir değere kavuşmasına vesile olmuştur. Kesik Minare 2019-2020 yılında, yer yer yeniden yapım ölçülerine varan ve geniş çevrelerin tepkisini çeken bir restorasyonla tekrar cami olarak işlevlendirilmiştir. Bu yazının amacı, yapılan restorasyonu uluslararası koruma teori ve ölçütlerine göre değerlendirerek, tartışmalara bilimsel ölçekte katkıda bulunmaktır.

Anahtar Kelimeler: