Özet:

2001-2020 döneminde Türkiye nüfusunun boşanma durumunu coğrafi açıdan incelemeyi amaçlayan bu çalışmadan elde edilen bulgular şunlardır: Dönem dönem bir miktar gerileme olsa da ülkedeki kaba boşanma hızı, genel olarak bir artma eğilimindedir. Belirtilen dönemde ülkedeki boşanmaların % 96,27’si, geçimsizlik yüzünden meydana gelmiştir. Boşanmaların % 76,21’inde erkekler, yaşça kadınlardan büyüktür. Kaba boşanma oranı açısından Türkiye’de en yüksek değerler ülkenin batı ve güneybatısındadır. Ülkenin batı ve güneybatısından doğu ve güneydoğusuna doğru gidildikçe bu oran kademeli bir şekilde azalmaktadır. Aynı zamanda bu durum özel konumu nedeniyle Türkiye’nin, sadece Avrupa ve Asya kıtaları arasında değil, aynı zamanda sosyo-kültürel açıdan da Batı ve Doğu kültürleri arasında bir köprü rolü oynadığını teyit etmektedir. Ülkede okuryazarlık oranının yükseldiği illerde, boşanma oranı da yükselmektedir. Türkiye illerinde genel olarak toplam doğurganlık hızı ile kaba boşanma oranı arasında ters bir orantı vardır. Nüfus yapısının homojen olduğu illerde kaba boşanma oranı düşerken, nüfus yapısının heterojenliğe doğru evrildiği illerdeyse kaba boşanma oranı yükselmektedir. Bundan başka işgücüne katılma oranının düşük olduğu illerde kaba boşanma oranı da düşük iken işgücüne katılma oranının yüksek olduğu illerdeyse kaba boşanma oranı da yüksektir.

Anahtar Kelimeler: