Görüntüleme
25
İndirme
6
Mezmurlar (Zebur) hariç Eski Ahit metinlerine atfen aktarılan delillerle ilgili analizlere ilk makalede yer verilmişti. İlk makalenin devamı niteliğini taşıyan bu makalede ise Mezmurlar ve Yeni Ahit (İncîl) metinlerindeki deliller ele alınacaktır. İlk makalede de belirtildiği gibi; Bedîüzzaman Saîd Nursî, sürgün hayatında Barla’da telif ettiği Muʻcizât-ı Ahmediye risalesinin bir bölümünde Eski Ahit ve Yeni Ahit’ten Hz. Peygamber’in (sas) geleceğini müjdeleyen yirmi üç delile yer vermiştir. Bunların dokuzu Tevrat’a, ikisi Eşʻıyâ ve Mîḥâîl (Yeşaya, Mika) bölümlerine, üçü Zebûr’a, dokuzu İncîl’e (Biri hariç Yuhanna’ya) atfen zikredilmiştir. Bu çerçevede zikredilen toplam yirmi üç delilden on dördü günümüz Kitab-ı Mukaddes metinlerinde -kısmen yahut tamamen- mevcut ifadelerdir. Dokuz tanesi ise başta hadîs-i şerifler olmak üzere kadîm İslâm ulemâsının eserlerinde Kitab-ı Mukaddes’e izafeten yer verilen beşaret delilleridir. Nursî genel anlamda önemli gördüğü delilleri yahut mahfûzâtından hatırlayabildiği kadarından gerek gördüklerini eserine almış ve kadîm İslâm ulemasının izini takiben yorumlamıştır. Müellife göre geçmiş peygamberlerin Hz. Peygamber’den bahsetmemiş olması imkânsızdır. Çünkü beşeriyet tarihinin en önemli hadisesi son peygamberin ortaya çıkışıdır. Dolayısıyla enbiyanın ihbarı ve bunların elimizde bulunan kütüb-i sâbıkada mevcudiyeti şüphesizdir. Geçmiş asırlarda yaşamış olan Müslüman alimlerin dikkat çektiği deliller, Eski Ahit ve Yeni Ahit’in muharref metinlerine istinaden sunulmuş delillerdir. Nitekim bunlar tarihi süreç içinde defalarca tahrife uğramıştır. Söz konusu âlimlerden günümüze gelene kadar yapılan tahrifatlar da buna eklenmiştir. Dolaysıyla tefsir, hadîs, tarih ve siyer külliyatlarında yer alan ifadeleri bugünkü Tevrat ve İncil metinlerinde bulmak genellikle mümkün değildir. Öte yandan İslam alimleri ile diğer din mensupları arasında yapılan tartışmalarda, Tevrat ve İncil referansıyla sunulan delillerin yalanlanmadığı, ancak çoğu zaman kelimelerin farklı şekilde tevil anlaşılmaktadır. Bu durum Müslüman alimlerin yapmış oldukları alıntıların doğru olduğunu teyit etmektedir. Netice itibariyle her ne kadar iman etmek istemeyen kimsenin getirilen her delile dair bir tevili, bahanesi yahut inkârı söz konusu olsa da meseleye objektif yaklaşıp kalbini imana kapamayanlar için Kitab-ı Mukaddes’te yer alan beşâret delillerinin fazlasıyla yeterli ve ikna edici olduğu anlaşılmaktadır.
The first verse of the Qur’an was revealed in the first verse of the Qur’an, and the first verse of the Qur’an was revealed. In this article, the continuation of the first article will be discussed in the Messages and New Testament (Incîl) texts. As mentioned in the first article; Bedîüzzaman Saîd Nursî, in the exile life of Barla, the Mu'cizât-i Ahmediye in a part of the Message of the Old Ayat and the New Ayat of Hz. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) had twenty-three signs. Nine of them are mentioned in the Qur’an, two in the Qur’an, two in the Qur’an, three in the Qur’an, and nine in the Qur’an, and two in the Qur’an. Of the total of twenty-three evidence mentioned in this framework, fourteen of the present books are present in the Holy text — partially or entirely — expressions. The nine of them, the first of the hadiths and the sheriffs, are the signs of the Book of the Holy Spirit in the works of the Holy Spirit and the Holy Spirit. He has given the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge of the knowledge. The past Prophet (peace be upon him) It is impossible that he has not spoken about the Prophet. For the most important event in human history is the appearance of the last Prophet. There is no doubt that the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an and the Qur’an. The evidence that the Muslim scientists who lived in the past centuries attracted attention is the evidence presented in accordance with the text of the Old Testament and the New Testament. In fact, they have been destroyed several times in the historical process. Those who have been killed until today have been killed. Therefore, the expressions in the interpretations, hadiths, history and sier cults are often impossible to find in today’s Tevrat and Bible texts. On the other hand, in the discussions between the Islamic scientists and other religious members, it is understood that the evidence presented with the Tevrat and the Bible reference is not deceived, but often the words are given differently. This is the fact that the Muslim scientists confirm that the quotes they have made are true. In fact, even though the one who does not want to believe is a complaint, an excuse or a disbelief about every proof brought to him, it is clear that for those who are objectively approached to the matter and cannot close their hearts to faith, the evidence in the Book of Revelation is quite sufficient and convincing.
Alan : Eğitim Bilimleri; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
