Doğu (Çağatay) Türkçesi, 14. yüzyılın sonu ile 15. yüzyılın ikinci yarısında Timürlü sülalesi devrinde, Semerkant ve Herat merkezlerinde klâsik bir edebî dil hâline gelen, Alî Şîr Nevâyi zamanında ise ortak yazı dili şeklinde kullanılmaya başlanan edebî dildir. Birçok bilim insanı Doğu (Çağatay) Türkçesini çeşitli tasnif ve tanımlarla sınırlamaya çalışmıştır. Bunlardan en dikkate değeri, Çağataycayı Karahanlı ve Harezm (Kıpçak-Oğuz) Türkçelerinden sonra, Orta Asya edebî Türkçesinin üçüncü dönemi olarak 14-20. yüzyıllar arasına yerleştiren A. N. Samoyloviç’in görüşü olmuştur. A. N. Samoyloviç'in görüşlerini daha da geliştiren J. Eckmann'a göre ise Çağatay Türkçesi, Türk dili tarihinin 15- 20. yüzyıllar arasını kapsayan edebî Türk yazı dilidir. Nevâyî ise Çağatay Türkçesini sadece Çağatay Han’ın hâkim olduğu coğrafyada konuşulan edebî dil olarak tanımlamıştır.
Eastern (Chağatay) Turkish is a literary language that began to be used in the form of a classical literary language in Semerkant and Herat centers in the late 14th century and in the second half of the 15th century in the Timurlu Sulail Period, and in the Alî Şîr Nevâyi time in the form of a common written language. Many scientists have tried to limit the Eastern (Chağatay) Turkish with various definitions and definitions. The most notable of these was the view of A. N. Samoylovich, who was placed between the 14th and 20th centuries as the third period of Central Asian literary Turkish, after the Turkishs of Çağataycayı Karahanlı and Harezm (Kıpçak-Son). According to J. Eckmann, who further developed the views of A. N. Samoylovich, the Turkish language is the literary Turkish writing language that covers the 15th and 20th centuries of the Turkish language history. He described the Turkish language only as a literary language spoken in the geography of which the Turkish language was governed by the Turkish language.
Alan : Filoloji; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|