Görüntüleme
6
İndirme
1
Amaç: Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB) semptomları ve uyku vaktini erteleme arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 553 üniversite öğrencisi katıldı. Tüm katılımcılar sırasıyla sosyodemografik veri formu, Yetişkin DEHB Öz Bildirim Ölçeği (YDEHBÖ), Uyku Vaktini Erteleme Ölçeği (UVEÖ), Kısa Öz Kontrol Ölçeği (KÖKÖ) ve Uykusuzluk Şiddet İndeksi'ni (UŞİ) yanıtladı. Tüm katılımcılar YDEHBÖ puanına göre olası DEHB’si olan ve olmayan olmak üzere iki gruba ayrıldı. Bu iki grup arasında sosyodemografik verileri, uyku rutinlerini ve psikometrik ölçekleri karşılaştırdık. Son olarak, hiyerarşik regresyon analizi ile uyku vaktini ertelemeyi öngörebilecek faktörleri analiz ettik. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 20.55 ± 2.17 idi. Katılımcıların çoğu kadın ve bekardı (sırasıyla %69,6 ve %98,2). UVEÖ, UŞİ ve YDEHBÖ puanları, DEHB grubunda DEHB olmayan gruba göre anlamlı derecede yüksekti (p < 0.01). KÖKÖ puanı, DEHB grubunda DEHB olmayan gruba göre anlamlı olarak daha düşüktü (p < 0.01). Uyku süresi, DEHB grubunda DEHB olmayan gruba göre anlamlı olarak daha düşüktü (p < 0.01). YDEHBÖ ile UŞİ, UVEÖ ve KÖKÖ arasındaki korelasyon katsayıları sırasıyla 0,461, 0,268 ve -0,442 idi (p < 0,01). Öz kontrol ve DEHB semptomları uyku vaktini ertelemeyi yaklaşık olarak aynı varyansla (%4'e karşı %3.9) ayrı ayrı yordamıştır. Sonuç: Klinisyenler, DEHB'li erişkinlerde uyku vaktini ertelemeyi klinik görüşme veya UVEÖ ile değerlendirmelidir. Uyku vaktini erteleyen yetişkin DEHB'li bireylere bilişsel davranışçı terapi-uykusuzluk ve uyku hijyeni ile müdahale edilmelidir.
Background/Aims: We aimed to examine the relationship between attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD) symptoms and bedtime procrastination. Materials and Methods: Five hundred fifty-three university students participated in our study. All participants, in turn, answered the sociodemographic data form, The Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS v1.1), Bedtime Procrastination Scale (BPS), Brief Self-Control Scale (BSCS), and Insomnia Severity Index (ISI). All participants were divided into two groups, probable ADHD and non-ADHD, according to the ASRS score. We compared sociodemographic data, sleep routines, and psychometric scales between these two groups. Finally, we analyzed the factors that could predict bedtime procrastination by hierarchical regression analysis. Results: The mean age of the participants was 20.55 ± 2.17. Most participants were female and unmarried (69.6% and 98.2%, respectively). BPS, ISI, and ASRS scores were significantly higher in the ADHD group than in the non-ADHD group (p < 0.01). BSCS score was significantly lower in the ADHD group than in the non-ADHD group (p < 0.01). Sleep duration was significantly lower in the ADHD group than in the non-ADHD group (p < 0.01). The correlation coefficients between ASRS and ISI, BPS, and BSCS were 0.461, 0.268, and -0.442, respectively (p < 0.01). Self-control and ADHD symptoms separately predicted bedtime procrastination with approximately the same variance (%4 vs. %3.9). Conclusions: Clinicians should evaluate bedtime procrastination in individuals with adult ADHD by clinical interview or BPS. Individuals with adult ADHD with bedtime procrastination should be assisted with cognitive behavioral therapy-insomnia and sleep hygiene.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
