Atıf Sayısı
4
Görüntüleme
29
İndirme
2
Yapıştırma bağlantılarının mekanik özelliklerinin belirlenmesinde kullanılan sayısal yöntemler zaman içerisinde gelişim göstermiştir. Başlangıçta maksimum gerilme/gerinim yöntemi kullanılarak analizler yapıldı. Bunu takiben, yapıştırma bağlantılarında oluşan hasarın bir çeşit kırılma problemi olması nedeniyle kırılma mekaniği yaklaşımları kullanılmaya başlandı. İlk olarak Lineer Elastik Kırılma Mekaniği temelli çalışmalar yoğun bir şekilde yapıldı. Lineer Elastik Kırılma Mekaniği yaklaşımıyla önemli oranda başarılı çalışmalar yapılmasına rağmen, çatlak ucunda oluşan gerilme alanının tamamen elastik kabulü ve plastik şekil değişiminin ihmal edilmesi nedeniyle bazı sınırlamalarla karşılaşılmıştır. Lineer Elastik Kırılma mekaniğindeki bu sınırlama nedeniyle non-Lineer Elastik Kırılma Mekaniğine odaklanılarak çalışmalar yapılmıştır. 1990’ lı yılarda ise özellikle kohezif bölge modeli hızlı bir gelişme göstermiştir. Tokluğu yüksek yapıştırıcıların, uygulamada artan kullanımıyla birlikte, yapıştırma bağlantılarının doğrusal olmayan kırılma davranışlarını incelemek daha da önemli oldu. Yapılan bu çalışmada, tek tesirli yapıştırma bağlantılarında, yapıştırcı ile yapıştırılan malzeme ara bölgelerinde, kohezif bölge modeli uygulayarak ve koheziv bölge modeli uygulamadan modelleme yapılmasının, gerilme ve strain enerji dağılımlarına etkileri incelenmiştir. Yapılan çalışma sonucunda, yapıştırma bağlantılarında kohezif bölge modeli uygulamanın fiziksel probleme daha uygun olduğu ve yapıştırıcı tabakasındaki soyulma gerilmesi, kayma gerilmesi ve strain enerji dağılımı açısından önemli farklılıklar olduğu gösterilmiştir.
Numerical methods used in determining the mechanical characteristics of the adhesive connections have evolved over time. Initially, the analysis was made using the maximum stretching/reduction method. Following this, break-up mechanics approaches began to be used because the damage in the adhesive connections was a type of break-up problem. Initially, the work based on the Linear Elastic Break Mechanics was done intensely. Although significantly successful studies have been done with the linear elastic breakdown mechanics approach, some restrictions have been faced due to the fully elastic acceptance of the stretching area formed at the breakdown end and the neglect of plastic shape change. Due to this limitation in linear elastic breakdown mechanics, studies have been carried out with a focus on non-linear elastic breakdown mechanics. In the 1990s, especially the cohesive region model showed rapid development. With the increased use of high thickness adhesives in the application, it became even more important to study the nonlinear breakdown behaviors of adhesive connections. In this study, the effects of the modeling of the cohesive area model and from the application of the cohesive area model, in the single-covered adhesive connections, in the interconnection areas of the material attached to the adhesive, were studied on the tension and strain energy distribution. The results of the study have shown that the cohesive area model application in the adhesive connections is more suitable for physical problems and there are significant differences in terms of the stretching of the adhesive layer, the sliding stretching and the distribution of strain energy.
Alan : Mühendislik
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
