Özet:

Amaç: Restorasyonların onanını, yenileme işlemine göre diş dokularına gelecek travmayı azaltma, sağlıklı diş dokularını koruma, hasta koltuğunda geçen süreyi azaltma ve daha ekonomik olma gibi avantajlara sahiptir. Bu çalışmanın amacı farklı bonding sistemler kullanılarak kompozit rezinin amalgam restorasyona bağlanma dayanımının in vitro olarak değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: 5x2.5 cm uzunluğunda 60 adet akl ilik rezili blok hazırlandı. Bu bloklar üzerinde 5 mm çapulda ve 3 mm derinliğinde kaviteler açıldı ve bu kaviteler amalgam ile dolduruldu. 24 saat bekletildikten sonra restorasyon yüzeyleri 600. (S’00 ve 1200 nolıı su zımparasıyla zımparalandı. Örnekler her biri 15 örnek içeren 4 gruba rast gele dağıtıldı. Her grupta amalgam yüzeyi farklı bir adeziv sistem (SE Bond. Erime & Bond NT, AQ Bond. I-Bond) He üretici firma önerileri doğrultusunda hazırlandı ve 2.38 mm çapulda ve 3 mm uzunluğundaki silindirik şekilli plastik matriks içerisine kompozit rezili sıkıştırılarak yerleştirildi. 40 saniye ışık ile polimerizasyoınt sağlandı. 24 saat sonra her örneğin makaslama kuvvetlerine karşı bağlanma dayanımı  1 mm/dak hızla universal test makinesinde ölçüldü. Bağlanma dayanım değerleri Megapaskal olarak hesaplandı ve sonuçlar istatistiksel olarak Krııskal Wallis tek yönlü Varyans ve Tukey testi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: SE Bond diğer bonding sistemlerine göre daha yüksek dayanımı gösterdi (p<0.05). AQ Bond ve l-Bond sistemlerinin bağlanma dayanımları arasında ise istatistiksel olarak önemli bir fark bulunamadı (p>0.05). Sonuç: Sonuç olarak SE Bond amalgam restorasyonların kompozit rezinle tamirindeyüksek bağlanma dayanımı göstermiştir.

Anahtar Kelimeler: