Klasik Türk Edebiyatı’nda zahit; âşık, maşuk ve rakip gibi oldukça önemli bir yere sahiptir ve özellikle rint-meşrep şairler tarafından bazı şiirlerde olumsuz bir bakış açısı ile söz konusu edilmektedir. Bu çalışmada Klasik Türk Edebiyatı’nda zahide dair bir unsur olarak tespihin riyakârlık göstergesi şeklinde kullanımı konu edilmiştir. Çalışmamızın amacı divan şiirinde zahit karakterinin tespihi riyakârlık bağlamında kullandığı ifade edilen beyitleri tespit etmek ve bu bağlamda değerlendirmelerde bulunmaktır. Bu sayede rint-meşrep şairler tarafından elinde tespihi ile riyakâr olarak telakki edilen zahide karşı divan şairinin bakış açısı ortaya konulacaktır. Bu bağlamda Klasik Türk Edebiyatı’nda farklı yüzyıllardan 100’den fazla divan incelenerek divan şiirinde zahide dair bir unsur olarak tespihin riyakârlık sembolü olarak görüldüğü beyitler tespit edilmiştir. Çalışmamıza aynı beyit içerisinde zahit, tespih, riyakârlık vb. unsurların bir arada bulunduğu beyitler dahil edilmiştir. Bu çalışma ile divan şiirinde zahit tipinin tespihi riyakârlık sembolü olarak bulundurması ve böylece halkın dinî duygularını suistimal etmesi üzerine tespit ve değerlendirmelerde bulunulmuştur.
In classical Turkish literature, zahit has a very important place like lovers, machucks and rivals, and is
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|