Özet:

Amaç:  Çalışma; acil servise başvuran intihar vakalarının, intiharı önleme ve intihar sonrası rehabilitasyon programlarına yol gösterici olması açısından, intihar edenlerin sosyodemografik özelliklerine dikkat çekmek amacıyla yapılmıştır. Giriş: Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) 1974 yılında intihar eylemini “kişinin amacının bilincinde ve değişik derecelerde ölümcül amaçlı olarak kendine zarar vermesi” olarak tanımlamıştır. Son yıllarda ise (DSÖ) intiharı, intihar eylemi ve intihar girişimi olarak iki grupta ele almaktadır. Gerçek intiharlar ölümle sonuçlanır. İntihar girişimi ise, bireyin kendisini yok etmek, zarar vermek, zehirlemek amacıyla gerçekleştirdiği intihara yönelik, ölümcül olmayan tüm istemli girişimleri içermektedir. İntihar girişimlerinin dünyada ve ülkemizde ruhsal rehabilitasyon sorunlarının çözümü açısından iyi bilinmesi gerekmektedir. Gereç-Yöntem: İntihar etme açısından; sosyodemografik özelliklerin tartışıldığı, dünyadan ve ülkemizden 54 yayın incelenmiştir. Tartışma: Dünya’daki intihar vakalarıfazla erkeklerde görülmektedir oysa kadınlar daha fazla intihar girişiminde bulunmaktadır. Türkiye’de ise hem girişim sayısı açısından hem de mortalite açısından kadınlar daha fazla intihar vakası oluşturmaktadır.15- 24 yaş aralığında yoğunlaşan intihar vakalarının Türkiye’de ve Dünya’da aynı olduğunu görmekteyiz. Dünya’da bir dine mensup olmayanlar daha fazla intihar etmektedir. Türkiye’de veriler; Müslümanların daha fazla intihar ettiğini göstermektedir. Bu durum ülkemizde yaşayan halkın çoğunlukla Müslüman olmasından kaynaklanmaktadır. Sonuç: İntihar vakalarının sıkça başvurulduğu merkez, acil servisler ve 112 olmaktadır. İlk girişimlerin psikolojik ve fizyolojik bakımından çok önemli olduğu açıktır. Yeterince çalışma olmamasına karşın acil müdahalelerin yapıldığı bu birimler; hayatta kalım oranlarında ciddi etkileri olabilecek birimlerdir.

Anahtar Kelimeler: