Özet:

Mollâ Câmî’nin Şevâhidü’n-nübüvve li-takviyeti ehli’l-fütüvve adlı Farsça eserini Türkçeye tercüme eden mütercimlerden biri de XVI. yüzyıl şairlerinden Senâyî’dir. Şairin, Divân’ı ve Ravzatü’l-ebrâr adlı manzum bir eseri daha bulunduğu tezkireler tarafından kaydedilmişse de henüz bu eserlere ulaşılamamıştır. Mevcut bilgilere göre Senâyî’nin günümüze ulaşabilmiş tek eseri olan söz konusu tercümede Hz. Muhammed’in mucizeleri, ehl-i beytin ve sahabelerin menkıbeleri anlatılmış; bu eser Kânûnî Sultan Süleymân’a sunulmak için kaleme alınmıştır. Senâyî’nin bu eseri daha ziyade mensur bir metin olmakla beraber içerisinde Arapça ve Farsça manzumeler de ihtiva eder. Bu tercüme içerisinde mütercimin telif ettiği bazı manzum kısımlar da yer almaktadır. Bu çalışmada, söz konusu kısımlardan biri olan “kerem” redifli manzume incelenmiş, bilhassa Necâtî Bey ve Hayâlî Bey’in aynı redifli şiirleri ile olan ortaklıkları başta olmak üzere manzumenin diğer “kerem” redifli kasideler içindeki yeri üzerine düşünülmüştür. Tespit edilmiş olan “kerem” redifli kasideler af dileği ya da ihsan beklentisi gibi maksatlarla yazılmış ve bir devlet büyüğüne sunulmuştur. Senâyî’nin tevhîd türünde yazılmış olan bu manzumesi özellikle yazılış amacı bakımından diğer örneklerden ayrılmaktadır

Anahtar Kelimeler: