Görüntüleme
17
İndirme
2
Amaç: Teknolojik gelişmeler, son dönem hastalıkları olan terminal hastaların yaşam sürelerinin uzamasına neden olmuştur. Yoğun bakım ünitelerinde (YBÜ) yaşam sonu bakım, terminal hastaların YBÜ’ye kabullerindeki yükselme ile artmıştır. Bu çalışmadaki amacımız, terminal hastaların YBÜ’deki prevalansını ve YBÜ’de potansiyel olarak yersiz tedavilerin nedenlerini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız ülke çapında, çok merkezli, nokta prevalans ve gözlemsel olarak yapıldı. YBÜ’de 48 saatten fazla kalan tüm yetişkin hastalar çalışmaya alındı. Tüm hastalar, hasta demografisi, tedaviler, aile katılımı ve hekimler için mini anket ile ilgili verilerden oluşan elektronik bir olgu kayıt formuna kaydedildi. Çalışma, 15 Ekim 2018’de 30 günlük bir takip ile gerçekleştirildi. Bulgular: Kaydedilen tüm 1127 hastanın 286’sına (%25) primer hekimi beyanına göre YBÜ hekimleri tarafından terminal hasta tanısı konuldu. Terminal hasta yakınlarının talepleri ve hekimlerin yasal kaygılarının yaşam sonu bakım kalitesini düşürdüğü görüldü. Terminal hastalarda mekanik ventilasyon kullanımı, inotropik ilaçlar ve düşük yaşam sonu bakım kalitesi önemli ölçüde fazlaydı (p<0,001). Terminal hastaların yüzde %54’ü taburcu olurken herhangi bir yaşam sonu kararı verilmedi. Terminal hasta yakınlarının yarısı tam kod istedi. Yasal kaygılar olmaksızın, doktorların çoğu terminal hastalara yaşamlarının sonunda canlandırma girişiminde bulunmama (%86), tedaviyi durdurma (%77) ve tedaviyi geri çekme (%53) kararı vereceklerini açıkladılar. Sonuç: Terminal hastalar yoğun bakımda önemli bir yer tutmaktadır. Terminal hastaların YBÜ’deki yaşam sonu bakımının kalitesinin artırılması için önceden yaşam sonu bakım planlaması ve yasal düzenlemelerin doğru yapılması gerekmektedir.
Purpose: Technological developments have led to the extension of the lifetime of terminal patients with recent periods of disease. In intensive care units (YBU) life-end care has increased with the rise in the reception of terminal patients to the YBU. Our purpose in this study is to study the prevalence of terminal patients in the UI and the causes of potentially inadequate treatments in the UI. Tools and Methods: Our work has been done across the country, multi-centric, point prevalence and observational. All adult patients left for more than 48 hours were taken to work. All patients, patient demography, treatments, family participation and data related to the mini survey for doctors were recorded in an electronic fact registration form. The study was carried out on October 15, 2018 with a 30-day follow-up. Results: 286 of all 1127 registered patients (25%) according to the primary doctor's statement were diagnosed with terminal patients by YBU doctors. The demands of the terminal patient relatives and the legal concerns of the doctors have been found to lower the quality of life-end care. Mechanical ventilation use, inotropic drugs and low end-life care quality in terminal patients were significantly exceeding (p<0,001). 54% of terminal patients were dismissed while no life end decision was made. Half of the patients in the terminal have requested the full code. Without legal concerns, most doctors announced that they would decide not to try to revive the end of their lives (86 percent), stop treatment (77 percent) and withdraw treatment (53 percent). The result: Terminal patients hold an important place in intensive care. To improve the quality of end-life care in the terminal patients in the YBU, the end-life care planning and legal arrangements must be properly made.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
